Zorgen het ‘marktdenken’ en de homo economicus voor een maatschappij waar iedereen op elkaar lijkt? Moeten we in opstand komen of is er misschien behoefte aan een wilde verbeelding?

Aan het slot van de roman Onzichtbare steden van Italo Calvino komt de ontdekkingsreiziger Marco Polo zo onder indruk van de zorgen van zijn gastheer keizer Kublai Khan dat hij twee manieren noemt om niet te lijden onder ‘de hel die wij dag in dag uit bewonen’ en ‘die we zelf vormen door onze samenleving.’ De eerste is: de hel te aanvaarden en er deel van uit gaan maken zodat je hem niet meer ziet. De tweede is: ‘zoeken en herkennen wie en wat er, te midden van de hel, geen hel is, en juist dat laten voortduren en er ruimte aan geven.’

De tweede manier om met de dagelijkse hel om te gaan vereist volgens Marco Polo ‘ononderbroken aandacht en studie.’ Dat heeft de Vlaamse cultuurfilosoof Kris Pint zich in zijn oren geknoopt getuige zijn boek met de moeizaam metaforische titel De...