Het kon in de jaren zestig en zeventig gebeuren dat je iemand rustig op het Koningsplein in Amsterdam zag lopen en dat die plotseling hard begon te hollen, alsof iemand het ineens op hem had voorzien. Zigzaggend door de mensen op het plein holde hij de Amsterdamse Universiteitsbibliotheek in. Die man was dan Louis Lehmann, onwillig dichter, onwillig jurist, willig scheepsarcheoloog, willig danser, polyglot, componist, essayist, vertaler, tekenaar, prozaïst, muzikant, liefhebber van jazz, Dylan, Lennon en vele andere muziek.