<div class="lead">
In een stokoude versie van Doornroosje wordt de slapende tiener verkracht door een koning die met een ladder wist in te breken. Nu krijgt ze een kus van de heks. Eind goed, al goed.
</div>
In een nieuwe romantische komedie die ik laatst zag (één ster) ging de prins voor een journalist op zijn knieën in de sneeuw. Maar we kennen elkaar pas net, riep ze uit. En mijn carrière dan? En mijn familie in New York? Het voelde als een moetje. Een onnodige interruptie. Zeg gewoon ja, dacht ik, want leer mij dit genre kennen. 
In de prinsessenfilms uit mijn jeugd deden de vrouwtjes niet zo moeilijk. Minderjarige meisjes trouwden sneller dan het licht met rijke mannen die ze amper kenden en hen wel easy on the eyes vonden. Ze hadden geen carrières maar liepen zingend van geluk met emmertjes sop rond. En vroeger, toen ik het liefst een door mijn oma gebreide trui met een grote zilveren slak droeg, zag ik daar helemáál geen seksisme in, dus waar hebben we het over?
In een land hier ver vandaan was er ook nog #ophef van likmevestje, in de vorm van welgeteld één moeder uit het Engelse Northumberland Park die Doornroosje ter discussie stelde. Op de school van haar zesjarige zoontje had Sarah Hall geopperd dat het misschien niet zo’n geschikt verhaal is voor jonge kinderen. In het sprookje wordt de schone slaapster namelijk wakker gekust door een vreemde prins die het wel wat vindt hebben, zo’n bevallige doodse tiener. Wat leert dat kleuters over consent, vroeg Hall zich af. In hogere klassen zou het vervolgens gewoon gelezen kunnen worden, als er maar over de implicaties wordt gepraat. Maar onder meer de Telegraaf had de chocoladeletters alweer gezellig uitgestald: ‘MOEDER WIL VERBOD OP DOORNROOSJE’.
Houdt het dan nooit op? Mocht je je secretaresse al geen tik op de billen meer geven, werd het steeds dubieuzer gevonden om als karikatuur van een zwarte slaaf door de straten te marcheren, moest je nu ook al na gaan denken welke achterhaalde concepten over liefde, seksualiteit en genderrollen je door kleuterstrotjes douwt. Niet dat het ook maar iemand om Doornroosje te doen was. Welnee, het ging puur om het idee dat ons, ik bedoel natuurlijk onze kinderen, wéér iets dierbaars werd afgenomen.
<q class="pull-left">Welnee, het ging puur om het idee dat ons, ik bedoel natuurlijk onze kinderen, wéér iets dierbaars werd afgenomen.</q>
In een oudere versie van het sprookje wordt Doornroosje in haar slaap verkracht door een koning die inbreekt met een ladder. Negen maanden later baart ze, nog steeds in diepe slaap, een tweeling, en wordt pas wakker als een van de baby’s de betoverde vlasnaald uit haar vinger zuigt. De jaloerse vrouw van de koning wil de buitenechtelijke koters uit wraak in een gerecht laten verwerken en aan haar nietsvermoedende man voorschotelen, maar haar plannetje valt in duigen en ze wordt in het vuur gegooid, waarna de koning en Doornroosje kunnen trouwen. Eind goed, al goed.
In Maleficent, de nieuwste film over Doornroosje met Angelina Jolie als boze fee, is de door Hall gewraakte scène overigens aangepast zonder dat er een haan naar kraaide. Verandering, je moet er blijkbaar vooral niet te veel over lullen. Prinses Aurora wordt nu gekust door de jongen op wie ze voor haar winterslaap al een oogje had, maar wordt pas wakker als Maleficent, nadat die huilend spijt heeft betuigd van haar toverspreuk, een kus op haar voorhoofd drukt. Echte liefde tussen twee onafhankelijke vrouwen die elkaar voor de verandering eens het licht in de ogen gunnen. Want juist sprookjes veranderen al eeuwen met het voortschrijdend inzicht mee. Je zou het bijna een traditie kunnen noemen.

Gerelateerd