<div class="lead">
In <a href="https://www.vn.nl.kpnis.nl/Winkel/Webwinkel/Web-winkel-Product/Noodlanding-Kira-Wuck.htm" target="_blank">Noodlanding</a>, de eerste verhalenbundel van dichteres Kira Wuck, verliezen de mensen zich in eten, seks en drank. Maar vooral in eten.
</div>
Noodlanding, de nieuwe verhalenbundel van Kira Wuck, is een boek vol mensen in polyester broeken. Ze zet het melancholische absurdisme uit haar veelgeprezen dichtbundel Finse meisjes voort, met veel neurotisch etende, drinkende en neukende mensen.
Welkom in de wereld van Kira Wuck. Je komt hier niet voor geluk, want dat lijkt geen van haar personages gegeven. Of toch, in het eerste verhaal, &#8216;Wezen&#8217;: &#8216;Onze voeten knarsen op de eerste sneeuw en ik bedacht je dit geluk zou kunnen noemen maar ook gemakkelijk het tegenovergestelde daarvan.&#8217; Ze, de naamloze protagoniste van dit eerste verhaal, loopt daar met een wees, waarmee ze naar bed gaat omdat hij wees is. &#8216;De wees zoende dorstig, zijn tong zwalkte van de drank.&#8217; Geluk is nooit onvoorwaardelijk.
Het ongeluk en de eenzaamheid zijn basisgegevens voor de verhalen, hoewel steeds in andere vormen. Zoals ook de manier waarop de personages eraan proberen te ontsnappen, en of dat lukt, steeds verschilt. Eten speelt daarbij een hoofdrol, mateloos eten. Zoals in &#8216;Winnaars&#8217;, waarin het maken van worstenbroodjes de moeder van Edgar van haar shagverslaving afhelpt. Hij doet aan wedstrijden worstenbroodjes eten en zijn zus moet mee, een jongen zoeken. &#8216;Winnaars kun je vertrouwen, had mijn moeder gezegd.&#8217; Edgar verliest, maar zijn zus gaat wel mee met de winnaar, Wang Yong. &#8216;Wang Yong stonk.&#8217;
De bundel staat vol met dat soort venijnige, vaak korte zinnen. &#8216;Hij slikt nog een paar paracetamolletjes, voor het geval hij ergens pijn krijgt.&#8217; Kira Wuck schetst, in verschillende situaties, de uitzichtloosheid van het burgerlijke bestaan: van eenzame taxichauffeurs, zakenmannen met een ongelukkig huwelijk en alleenstaande boeren. Soms vraag je je af waar het grijzer is: in de echte wereld of in Wucks verhalen, en of het daar niet wel heel desolaat is.
<div class="figure--right">
<figure id="post-316292 media-316292" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2016/02/Kira-Wuck-Noodlanding.jpg" alt="" /></figure>
</div>
Toch is dat ook de kracht van Noodlanding. Veel van de personages lijken echt een noodlanding te hebben gemaakt, ergens te zijn waar ze niet willen zijn en niet weg te kunnen – een beeld dat ook letterlijk terugkomt. Hun werk of huwelijk of juist de eenzaamheid, er is geen ontsnappen aan. En dus verliezen ze zich in eten, vooral eten, seks of drank.
Het is makkelijk om te denken dat het universum van Wuck inderdaad zonder betekenis blijft. Totdat je, bijna aan het eind, door &#8216;Boter&#8217; in een volksgezin beland – Shownieuws aan, zelfgestookte jenever. Het volkse is absurd en vet, net niet kitsch. Net niet, en daarin zit de crux. Zijn (zwangere) dochter vraagt aan Albert wat ze in het ziekenhuis gezegd hebben. &#8216;Heel veel schat, ik mag heel veel niet meer van die idioten.&#8217; Toch bakt zijn vrouw, als ze allang hebben gegeten, nog een biefstukje voor hem. In veel boter: &#8216;(&#8230;) zachtjes in een warm bad.&#8217;
Deze mensen houden van elkaar, hoe mateloos ze ook zijn. Precies als je denkt dat het allemaal wel heel absurd wordt, laat Kira Wuck je van haar personages houden.
<div class="info-box">
Noodlanding, Kira Wuck, uitgeverij Podium, €17,50. Bestel het <a href="https://www.vn.nl.kpnis.nl/Winkel/Webwinkel/Web-winkel-Product/Noodlanding-Kira-Wuck.htm" target="_blank">hier.</a>
</div>

Gerelateerd