Wat is dat toch, dat een boek pas bestaansrecht lijkt te verwerven als het wordt verfilmd? En waarom willen veel schrijvers zo graag met hun harses op tv? Het blijft een vreemd dansje tussen het scherm en de literatuur, vol subtiele vernedering en oprechte bewondering.

Soms zijn twee woorden genoeg om te beseffen dat je niet alleen bent op deze planeet. In de boekenbijlage van NRC Handelsblad besprak recensent Sebastiaan Kort afgelopen vrijdag een essayboek van Mark Cloostermans: Spoiler. Hoe de televisieserie een literair genre werd. Waar mijn oog aan bleef haken was een punt van kritiek: ‘ik had,’ schrijft Kort, ‘ook wel een paar opmerkingen willen lezen over de toch behoorlijk raadselachtige opwaardering die verhalen krijgen nadat ze in een ander medium zijn gegoten (denk aan Game of Thrones, dat als tekst niet serieus genomen wordt maar als tv-serie ineens wel).’

Raadselachtige opwaardering. Als Kort bedoelt wat ik denk dat hij bedoelt, dan is dat precies goed...