Media
Het NOS Radio 1 Journaal kan bij mij weinig kwaad doen. Dagelijks krijg je een tour d’horizon langs de belangrijkste nieuwsfeiten, precies zoals je wenst. Maar soms hoor ik mezelf hardop mopperen. Nee, niet eens op de muzikale intermezzo’s – al zou het me een lief ding zijn als de rubriek voortaan uitsluitend zou doen waartoe zij op aarde is: het brengen van nieuws. Het is vooral het toontje in de studio dat me bij tijd en wijle zwaar op de maag ligt. Dan hoor ik ironie waar ironie misplaatst is, terwijl distantie ontbreekt waar die juist gewenst zou zijn.
Zo ging het afgelopen donderdag uur na uur over de deplorabele staat waarin de Nederlandse schoolgebouwen zouden verkeren. Dat was gebleken uit een departementaal rapport ‘waar de NOS de hand op heeft weten te leggen’. Liefst zeventig procent van de schoolleiders zou aanpassingen wensen, en er zou bijna zeven miljard euro nodig zijn om de achterstanden weg te werken.
Op kritische vragen naar de portee van het onderzoek wachtte ik tevergeefs. Wat heet. Wellicht vanwege die dekselse hand van de NOS kon presentator van dienst Lara Rense haar verontwaardiging nauwelijks de baas. ‘Oei, dat is een groot bedrag!’ zuchtte ze op zeker moment. En, na een opmerking over kinderen die zich om bouwkundige redenen ‘niet prettig’ voelen op school: ‘Toch ongelooflijk als je dit hoort.’
Toevallig las ik een paar dagen later op ThePostOnline een vraaggesprek met dezelfde presentator – daar omschreven als ‘Radio 1-diva’, als ‘assertieve interviewster’ die bekendstaat om ‘haar kordate confronterende stijl’, als ‘iemand die geen onzin aanneemt’. Binnenkort, begrijp ik, stopt zij met de ochtenduitzendingen van het radiojournaal. Ze is het vroege opstaan beu en verhuist per 1 januari naar de middageditie – vandaar de aandacht.
Rense neemt, zoals dat heet, tegenover ThePostOnline geen blad voor de mond. Ze maakt zich vrolijk over de befvaardigheden van de verslaggever (‘Ik hou enorm van platte grappen’). Tevens laat ze weten slecht tegen gladpratende politici te kunnen. ‘Tegen een gesprek met Rutte zie ik altijd een beetje op,’ zegt ze. ‘Hij is als een paling in een emmer snot, omdat hij retorisch slim is. Hij draait alles om, zodat jij je moet verdedigen.’
Zo zo. Dus de premier is als een paling in een emmer snot? Mij lijkt dat een kwalificatie die je heel best kunt gebruiken bij de koffieautomaat of aan de keukentafel. Gelukkig staat het elke burger in dit land vrij, nietwaar, om het zijne te zeggen. Maar als anchor bij de publieke omroep zou je op z’n minst kunnen pogen om de illusie van neutraliteit overeind te houden. Bovendien, journalistieke personalisering mag reuze van deze tijd zijn, ik wil als nieuwsconsument helemaal niet weten wat er werkelijk omgaat in de hoofden van presentatoren. Ik wil dat zij doen waartoe zij op aarde zijn.
Nee
elma.drayer@vn.nl

Gerelateerd