Dit artikel verscheen op 26 april 1986 in Vrij Nederland. Omwille van de leesbaarheid is de oorspronkelijke tekst enigszins ingekort tot ongeveer 5.000 woorden.

Fred Benavente, bekend van radio en tv, is iemand met een vrij gevuld voorkomen en op een feestje vertelde hij mij eens wat het grootste nadeel was van zijn forse postuur: als hij zich ergens kwaad over maakte, barstten de omstanders prompt in lachen uit. En daar kan ik van meepraten: ‘gezet’ wordt als gemoedelijk en vermakelijk geïnterpreteerd. Daarom wil ik mij nu extra schrap zetten: als er in deze reeks ooit iemand een kwestie heeft aangeroerd die hij/zij als brandend ervoer, dan ik wel.

Want wat al sinds kindsbeen aan me vreet is het volgende: in het hart van onze parlementaire democratie bevindt zich een niet onaanzienlijke concentratie van macht die is vrijgesteld van iedere parlementaire en democratische controle. Ons vernuftige staatsbestel met zijn evenwichtige verdeling van taken en bevoegdheden, waar...