<div class="lead">
Playboy-baas Hugh Hefner is overleden en er zullen veel hoogdravende necrologieën de revue passeren. Als we maar onthouden dat het om de exploitatie van vrouwen ging.
</div>
Er zal de komende dagen veel geschreven worden over Hugh Hefner de man achter het mannenblad Playboy dat in 1953 voor het eerst verscheen. Hefner was toen 27 en net twee jaar bij zijn ouders weg.
Grote theorieën over de seksuele bevrijding en het koppelen van kunst en filosofie aan erotiek zullen de revue passeren. Verlucht met foto’s van Hefner met beroemdheden en bunny’s, zoals de meisjes genoemd werden die zich voor Playboy lieten fotograferen. De toon zal van geile bewondering naar preutse jaloezie laveren.
Zelf zette hij zich graag in de markt met hoogdravende beginselverklaringen waarin hij en zijn medewerkers zich zagen als symbolen van de seksuele revolutie en een ontsnapping aan Amerikaanse pedanterie en onverdraagzaamheid.
‘We zitten in een ontwikkeling naar een nieuwe morele mannelijkheid en eerlijkheid waarin ’s mans lichaam en geest eerder in evenwicht dan met elkaar in conflict zijn’, is zo maar een van de vele verantwoordingen die Hugh in zijn leven heeft afgelegd. 
Het zal daarnaast gaan over de teloorgang van zijn imperium in de jaren tachtig en over zijn vele huwelijken. Van het laatste, hij 85 en zij 25, werd enkele dagen voor het huwelijk, dat als reality special aan Lifetime was verkocht, door de bruid afgezien. (Later trouwden ze wel.)
<div class="figure--right">
<figure id="post-368087 media-368087" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2017/09/freek-hefner.png" srcset="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2017/09/freek-hefner-320x426.png 320w, https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2017/09/freek-hefner-640x852.png 640w" alt="" /><figcaption>Foto: Hella de Jonge</figcaption></figure>
</div>
Over de Amerikaanse angst voor zaken die ongeschikt zijn voor kinderen zei Hefner:
‘In plaats van kinderen groot brengen in een volwassen wereld, met de smaak, interesses en dwingende meningen van volwassenen, geven wij er de voorkeur aan het grootste deel van ons leven in de fantasiewereld van het kind door te brengen.’
Mooie woorden als deze zullen vele malen geciteerd worden.
Als u, bij het lezen van al die hoogdravende necrologieën, maar in uw achterhoofd houdt dat het ging om de exploitatie van naakte wijven en dat we zo’n exploitant een pooier noemen.
En de schrijver van een stukje als dit een moralist.