Zaterdagmiddag, vier minuten over vijf. Hoe lang zou zijn vinger boven de ‘post’-knop hebben gezweefd? Vast niet lang, want de urgentie was groot – Arnold Karskens stuurde de tweet de wereld in. ‘Beste mensen,’ schreef hij met de tanende autoriteit van een wankele koning. ‘Er wordt een coup gepleegd’.
Dat was slecht nieuws voor Karskens en goed nieuws voor thuisblijvers, want het ramptoeristenseizoen was hiermee officieel geopend. En om mediaramptoerist te zijn heb je geen dure vakantiehuisjes of lange autoritten nodig. Dat kan gewoon vanuit je luie stoel.
De situatie was als volgt: de baas van omroep Ongehoord Nederland! was op non-actief gesteld, vanwege een lange brief vol klachten (Karskens: ‘valse en anonieme aantijgingen’) van een aantal medewerkers, gericht aan de Ledenraad en de Raad van Toezicht. Omdat Karskens naar eigen zeggen niet om wederhoor was gevraagd, had hij zelf maar het initiatief genomen en óók een brief aan de Ledenraad gestuurd, waarin hij op een aantal van de aantijgingen reageerde.
‘Ik wist overigens niet dat Raisa in die tijd moeite had met glimlachen omdat ze haar bovenlip had volgespoten met fillers’, voegde Karskens daar fijntjes aan toe.
Die brief van acht kantjes was een ‘onofficiële reactie in concept’. Strikt vertrouwelijk, discretie vereist – en tevens netjes aan de tweet toegevoegd, in al zijn acht pagina’s lange glorie. Niet heel logisch, wel lekker transparant.
In de brief beperkte Karskens zich tot twee deelonderwerpen: ‘de aantijgingen door en het vertrek van Raisa Blommestijn bij ON! en het willen doodzwijgen dan wel niet willen optreden tegen het antisemitisme door redacteur George Woodham’.
Kopzorgen
Presentatrice Blommestijn vertrok in januari bij de omroep, naar eigen zeggen omdat ze een ultimatum voorgelegd had gekregen van Karskens en medeoprichter Reinette Klever, inmiddels minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingshulp. Stopte ze niet met haar activiteiten op sociale media, dan zou Blommestijn haar biezen moeten pakken. Die activiteiten leverden het ON!-bestuur namelijk kopzorgen op, met Blommestijns tweet over ‘negroïde primaten’ als meest beruchte voorbeeld. Op hetzelfde platform maakte ze voormalig Tweede Kamerlid Sidney Smeets terloops uit voor ‘kleuterneuker’.
Op dat gedrag was ze wel degelijk aangesproken, schreef Karskens, maar van een ultimatum was geen sprake geweest: Blommestijn zou zelf hebben besloten te vertrekken. Ook van de verhalen dat hij haar zou hebben weggepest klopte niets. Ja, hij had er weleens op gestaan dat ze een promofilmpje overdeed. Maar dat was heel normaal – ‘zeker bij Raisa’, vond Karskens, want ‘tv-recensent Angela de Jong noemt Raisa “een non-talent”’, en ‘columnist Jan Dijkgraaf typeerde haar uitdrukking als een persoon met “omgekeerde mondhoeken”.’ Ze mocht dus gerust wat meer leren stralen.
‘Ik wist overigens niet dat Raisa in die tijd moeite had met glimlachen omdat ze haar bovenlip had volgespoten met fillers’, voegde Karskens daar fijntjes aan toe. ‘Dat heeft ze me ook nooit verteld, anders had ik er zeker niet op aangedrongen.’
Meer FvD, minder PVV
En dan was er nog de kwestie Woodham; in de brief ook wel ‘Woodfham’ genoemd (de urgentie was de spellingcheck voorbijgestreefd). Karskens was ter ore gekomen dat deze redacteur antisemitisme verspreidde op de werkvloer en wilde hem daarom weghebben, want ‘ik heb een reputatie hoog te houden als nazi-jager’. De Raad van Toezicht stak daar volgens Karskens een stokje voor. Kwalijk en gevaarlijk, vond Karskens. Hij waarschuwde: ‘Het voortbestaan van ON! hangt aan een zijden draadje.’
Tegen de tijd dat je dit epistel zaterdag uit had kunnen lezen had Blommestijn al triomfantelijk op X haar terugkeer aangekondigd (‘BREKEND: IK GA TERUG NAAR ON!’), waarop andere ON!-ers zich haastten hun steun uit te spreken. En het leesvoer was nog niet op, want een dag later zou de anonieme brandbrief van medewerkers door GeenStijl online worden geknald: een even adembenemende als onnavolgbare uiteenzetting van negentien pagina’s aan zorgen over teruglopende kijkcijfers, een dalend aantal leden en een angstcultuur.
VRIJ NEDERLAND VERNIEUWT
Er gaat veel veranderen bij Vrij Nederland. Zo gaan we de redactie uitbreiden, de website en het blad opnieuw vormgeven en ons meer richten op onze oorspronkelijke missie. Benieuwd? Lees hier meer!
Enkele zorgen ter voorbeeld, willekeurig gekozen: kritiek op Geert Wilders zou door Karskens verboden zijn, evenals kritiek op Israël. In de kantine mochten ‘thema’s zoals de maanlanding, theorieën over 9/11 en allerlei andere vrije gedachten niet worden geuit’. Een medewerker zou vier weken lang geblokkeerd zijn op WhatsApp. Klevers dochter zou na haar vertrek haar taken hebben overgenomen (nepotisme!). En, misschien wel de grootste schande van allemaal: ‘Hoewel Arnold Karskens op de werkvloer regelmatig vertelt dat niemand groter is dan de omroep, komt er binnenkort een magazine voor de leden uit met de naam “De Arnold” (kosten: 100.000 euro).’
Het leed was compleet, alle vertrouwelijke ellende lag op tafel. De één was boos op een niet-lachende vrouwenmond, de ander op een baas die in de maanlanding geloofde. Na al het modder gooien leek geen van de ruziemakers geloofwaardig (voor zover ze dat vóór het moddergooien nog wel hadden geleken): niemand bleef hier vrij van seksistische, racistische of complot-achtige bagage.
Maar het is Karskens die die bagage voorlopig mee de deur uit mag nemen. En lukt het ‘De Arnold’ niet zijn kroon terug te grijpen, dan is de nieuwe koers onontkoombaar: een ruk van rechts naar nog rechtser dan rechts. Minder PVV, meer FvD. Op naar een ON!-kantine vol 9/11-discussies: het ramptoeristenseizoen loopt voorlopig niet ten einde.