<div class="lead">
Hoe democratisch ben je bezig als je vanuit onze gerieflijke rechtsstaat een heel land opgeeft en als prooi voor Poetin achterlaat?
</div>
Voor mij is het jaar 1989 niet iets van lang geleden; een voor een zegen toen de communistische dictaturen ineen, en grepen de Tsjechen en Slovaken, de Hongaren en de Oost-Duitsers hun kans om onder het juk van de Sovjet-Unie uit te komen. Ik kan me niet voorstellen dat West-Europa toen gezegd zou hebben: ‘Ho, ho, mensen. Dat gaat zomaar niet. Jullie tergen de Russische beer. Terug in je hok.’
Toch is dat wat Thierry Baudet nu voorstaat. Hij is de oprichter van het Forum voor Democratie, en met zo’n naam verwacht je enig enthousiasme voor het Oekraïense verlangen om zich op Europa te richten. Maar Baudet wil, anders dan de meeste Oekraïners zelf, dat ze bij de Russen blijven. Want straks wordt het nog een rommeltje in Europa, en geven wij Poetin munitie om nog verder te gaan met zijn landjepik. Alsof Poetin een excuus nodig heeft. Het woord cynisme is hier op zijn plaats, zeker als je bedenkt dat het Nederlandse ‘Nee’ tegen het associatieverdrag, waar Baudet op hoopt, eigenlijk vooral een opmaat is om het Europese project als geheel te ontmantelen.
Er zijn altijd Realpolitiker geweest die vonden dat West-Europa zich moest neerleggen bij het IJzeren Gordijn. De Berlijnse Muur was een feit, dat kon je maar beter erkennen. Die zogenaamde ‘realisten’ zijn in 1989 heel hard van hun voetstuk gevallen.
De ‘nuttige idioten’ die hier in alle vrijheid het Russisch communisme vergoelijkten, waren vaak van zeer progressieve snit. Gelukkig waren er in West-Europa en de Verenigde Staten genoeg politici die begrepen dat communisme en democratie niet mengen, net zo min als melk met champagne. 
Nu zien wij in Nederland een conservatieve groep opstaan, onder aanvoering van Baudet, die alle drogredenen van de vroegere ‘nuttige idioten’ heeft overgenomen.
Hoeveel democraat ben je eigenlijk als je vanuit de gerieflijke rechtsstaat Nederland een heel land opgeeft en ook nog eens als prooi voor Poetin achterlaat? Is het niet aan de Oekraïners zelf om te beslissen welke weg zij willen inslaan? En hoe pijnlijk moet het zijn om te merken dat uitgerekend in Nederland, een van de meest stabiele democratieën ter wereld, actiegroepen actief zijn om verdere Europese samenwerking te boycotten! Het is van een ongehoord paternalisme: een handjevol Nederlanders denkt te kunnen bepalen wat goed is voor hunnie, de mensen daar.
En Oekraïne zelf maakt de Nee-actievoerders geen ene moer uit. Het land is geen doel op zich, maar een middel dat nu toevallig even goed van pas komt om de Europese Unie te frustreren. Een heel land gebruiken als speeltje om je eigen agressie en onvrede te kunnen uitleven. Pesten. Belletje trekken. Sorry hoor, Oekraïners, vat het vooral niet persoonlijk op.
Voor mij is het onbestaanbaar dat mensen die iets weten van het communistische tijdperk in Europa niet zien hoeveel ongunstige parallellen er te trekken zijn met het huidige Rusland. Met het verdwijnen van het communisme is het anticommunisme voor een groot deel obsoleet geworden, maar er bestaat ook nog zoiets als politiek instinct, en werkelijk alles in Rusland wijst op antidemocratie, censuur, maffia en oorlogszucht. Niemand die de kranten leest en het nieuws bijhoudt, kan dat zijn ontgaan. En om de lieve vrede moeten we het Oekraïense volk daarom maar in de armen van Poetin drijven? Maar die vrede zal niet lief zijn, er zullen onherroepelijk nog vele Maidans volgen.
Ik ga stemmen, niet omdat ik van dit referendum gecharmeerd ben, maar omdat ik me de ogen uit de kop zou schamen wanneer Nederland in zijn onzalige naïviteit ‘Nee’ roept tegen Oekraïne. Het landje is dan lekker stout, maar zeker niet onschuldig. 1989 – dat jaar mag niet met terugwerkende kracht beschaamd worden.

Gerelateerd