<div class="lead">
Alex Boogers schrijft met mededogen en vooral liefde over het nest waar hij uit viel. Prachtig, vindt Freek.
</div>
Vanavond ga ik naar Rotterdam. Daar wordt in jazzcafé Bird Onder een hemel van sproeten gelanceerd, het nieuwe boek van Alex Boogers.
Alex heeft geworsteld met weer-een-boek. Gekickbokst. Na het succes van Alleen met de goden kwam een terugslag. Hij voelde zich toch weer het jongetje dat er niet bij mocht horen. Het thema van zijn werk.
Hij schrijft over een wereld die mij volkomen vreemd is. De brave bourgeoisie, waar ik uit kom, is genadeloos in zijn negeren van de stuiterende massa, die zijn onvermogen om te leven vormgeeft met gescheld, gezuip en geweld.
Het is een vicieuze cirkel waar een enkeling aan weet te ontsnappen. Onder die enkelingen zijn er dan weer een paar die in staat zijn op schitterende wijze verslag te doen van dat bestaan.
En van die paar is er maar een enkeling die dat met mededogen en vooral liefde doet voor het nest waar hij uitgevallen is. Alex Boogers zal vanavond om die reden vol bewondering worden toegesproken en toegezongen door zijn vrienden.
Ooit ging mijn vader in de lente 
met mij naar het kleine meer 
Hij liet mij in het water kijken 
Ik zag mijzelf als oude heer 
De zomer leek voorbijgevlogen 
mijn ogen traanden van de pijn 
want een kind kan nog niet weten 
wat rimpelingen zijn