Het verbaast mij niet meer dat Fré Cohen in 1929 de functie van grafisch ontwerpster bij de Stadsdrukkerij van Amsterdam ‘met buitengewoon veel opgewektheid zou aanvaarden’ als ze werd voorgedragen. Ze had al menig ontwerp voor de drukkerij gemaakt dat bewondering oogstte. En getuige de foto’s die van haar bekend zijn moet opgewektheid een permanente stemming voor haar zijn geweest. Op de ene na de andere foto kijkt ze geamuseerd in de camera, bijna betrapt in het naar haar zin hebben in het leven.

Dat is een van de kenmerken van Fré Cohen: de zin om onverwijld aan het werk te gaan met het maken en het mooi maken van iets. In De letterbak, de roman over haar leven van Edith Brouwer, gaat het een paar keer over de onrust die altijd in haar zat, ‘een verlangen naar meer’. Een verlangen naar meer, terwijl ze toch al zo veel had en op handen werd gedragen door elke nieuwe opdrachtgever. Er waren al vroeg de nodige mensen in Cohens leven die bij het zien van haar tekeningen...