Portret / Denis Diderot 1713-1784

Voordat ik ooit iets van Denis Diderot had gelezen of zelfs maar wist wie hij was, had ik in een geschiedenisboek uit de kast van mijn vader het portret gezien dat Louis-Michel van Loo in 1767 van hem had geschilderd. Telkens als ik dat boek doorbladerde, bleef mijn blik eraan haken. Een schrijver kon er dus ook zo uitzien. Op het portret zit hij te schrijven. Hij draagt een chique, glanzende, ruimvallende kamerjapon en kijkt dromerig opzij zonder te zien wat hij schrijft. Zijn linkerhand moest hij van de schilder half geopend en mooi melodieus gedraaid voor zijn borst houden. Het ziet er wat aanstellerig uit, maar dat zijn handen wel vaker op achttiende-eeuwse schilderijen. Het viel me ook op dat hij, in tegenstelling tot het merendeel van zijn geschilderde tijdgenoten, geen pruik droeg; op al de andere portretten die ik naderhand tegenkwam, was hij eveneens blootshoofds.

Zelf vond Diderot dat portret maar zozo. Mada­me Diderot ook. Ze ‘beweert...