Meisjes zwijmelen bij zijn adolescentenromantiek, critici bejubelen zijn indierock, hij weigert op te treden in zalen van mediagigant Clear Channel en tijdens de talkshow van Jay Leno begon hij plots een anti-Bush lied te zingen. Maar Conor Oberst, voorman van Bright Eyes, vond zijn rust in een dorpje in Florida. ‘Cosmically speaking.’

Strikt genomen is het een optreden van een band, Bright Eyes genaamd. En inderdaad, er staan zes mensen op het podium, muzikanten die zich naar behoren van hun taak kwijten. Maar veel doet hun aanwezigheid er vanavond niet toe. De blik wordt als vanzelf gezogen naar die tengere jongen in het midden, met die gitaar en die grote, wakkere ogen. De woorden rollen in indrukwekkend tempo uit zijn mond, couplet na couplet, alsof iets hem op de hielen zit. Refreinen, daar doet de zanger niet aan. Zonde van de tijd. Een herhaling kan alleen de ruimte van een vers idee innemen.

‘Ik wil van niemand zijn’

Hij heeft iets Lord of the Rings-achtigs....