Ook te beluisteren!

‘Op weg naar Europa en gestorven aan hoop’ stond in een krantenadvertentie die was opgemaakt als een rouwbericht. Het was een oproep tot het herdenken van omgekomen vluchtelingen, geplaatst door een kerkelijke organisatie. Ik vond dat opmerkelijk, niet omdat mensen op weg naar een beter leven verdrinken, want dat is de gruwelijke realiteit, maar omdat ik nooit had bedacht dat je ook kan doodgaan aan hoop.

Tot op dat moment zag ik hoop als iets moois, een mechanisme dat helpt om zware beproevingen te overleven. Ligt je geliefde in een coma? Toch maar langsgaan, want misschien wordt hij of zij nog wakker. Ben je gegijzeld door rebellen? Toch maar blijven eten, want misschien word je nog gered. Ben je opgegeven door de dokters? Misschien kan een spirituele genezer nog iets doen.

Hoop, dat piepkleine sprankje licht in de duisterste duisternis, is vaak onschuldig. Eén van de drie gouden hangertjes die sommige mensen aan hun nek hangen; een anker, een kruis en...