Ik moet iets bekennen: ik ben, in het diepst van mijn gedachten, een travestiet. Naast schrijven, sta ik graag en zo vaak mogelijk op het podium. Toegegeven, bij literaire lezingen ben ik de auteur, inclusief ingetogen scheiding en fraaie volzinnen, maar het liefst presenteer ik mezelf als een overdadig wezen. Niet per se vrouwelijk, maar wel over de top. Iets met veel glitters en heupbewegingen. Iets wat wakker schudt en uitdaagt.
Ik word regelmatig beticht van oppervlakkigheid: waarom zou ik me anders zo bezighouden met uiterlijkheden? Een denker heeft dat toch niet nodig. Maar ik ben het daar niet mee eens. Met mijn theatrale verschijning bevraag ik juist de sociale orde der dingen. Het uiterlijk is de meest concrete en directe vorm van...
