Wethouder van Onderwijs in de grootste stad van het land. Dat klinkt gewichtig, maar Ahmed Aboutaleb noemde zichzelf in zijn tijd spottend ‘wethouder van stenen in plaats van onderwijs’. Want eigenlijk heb je niets te zeggen over het onderwijs in je eigen stad. Je mag je druk maken over het beheer van de gebouwen, je mag ambtenaren de straat op sturen om spijbelaars in de kraag te vatten en je mag meedenken over het achterstandsbeleid. De machtige schoolbesturen hebben echter niets te maken met de wethouder. Ze krijgen hun geld uit Den Haag en leggen verantwoording af aan de Inspectie van het Onderwijs.