Op de eerste dag van zijn pensioen stond zijn zus op de stoep met twee plastic tassen vol papier. Zijn vrouw Henny weet het nog precies: ‘Op vrijdag was je officieel met pensioen, op zaterdag stond je zus hier voor de deur. Met het complete dossier van Lucia.’ ‘Kan kloppen,’ zegt Ton Derksen. ‘Ik had mijn zus beloofd dat ik er wel eens naar zou kijken, als ik eenmaal met pensioen was. Daar heeft ze me aan gehouden.’ De zus van Ton Derksen, Metta de Noo, was een vaste bezoeker van de Haagse verpleegkundige Lucia de Berk, die tot levenslange gevangenisstraf was veroordeeld voor de moord op zeven baby’s, die ze vergiftigd zou hebben in het Juliana Kinderziekenhuis waar ze werkte. De Berk was altijd blijven ontkennen, maar bijna niemand geloofde op dat moment meer in...
Hij was nog geen dag met pensioen of Ton Derksen stortte zich op de zaak Lucia de B. Niemand geloofde in haar onschuld. Hij wél: zijn onderzoek betekende haar vrijheid. Nu die 2100 andere onschuldigen nog.
Wil je dit verhaal verder lezen?
Wil je dit verhaal verder lezen?
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.