Gedachten op maandagochtend
&#8216;Waar kan ik heen?&#8217; In hoeveel huiskamers zou, bij de uitslag van de Europese verkiezingen, die beroemde wanhoopskreet van de band Het Goede Doel hebben rondgezongen? Na de glorieuze overwinning van de PVV en het machteloze gestuntel van de fractievoorzitters van de andere partijen in het aansluitende debat, lijkt de regering-Wilders I opeens een zeer reële mogelijkheid. En vier jaar onder het juk van een man die staat te trappelen om Marokkaanse reljeugd in de knieschijven te schieten, dat is voor intellectueel geboefte met designerbril simpelweg niet vol te houden.
Maar waarheen? Engeland is in rep en roer over ministers die de pornobanden van hun echtgenoot declareren, IJsland is failliet, de brave Zweden zijn bereid te stemmen op een club die zich de Piraten Partij noemt, en de Italianen beloonden de hitsige clown Berlusconi met een zoveelste overwinning. Dus: waarheen? Misschien hadden Henk Westbroek en consorten destijds een vooruitziende blik, al stonden ze nog even in dubio en namen ze geen enkel risico, toen hun keuze viel op: België! Daar liep het Vlaams Belang tegen de grootste nederlaag in vijfentwintig jaar op.
Met een beetje goede wil kun je zeggen dat de neergang van die partij begon in 2006, toen een aantal artiesten in verschillende steden gratis concerten gaven waarbij ze zich uitspraken tegen de xenofobie van het Vlaams Belang. Tijdens de daaropvolgende gemeenteraadsverkiezingen moesten de nationalisten voor het eerst zetels inleveren. Mooi van dEUS-zanger Tom Barman &#8211; links, intellectueel, vooralsnog geen designerbril &#8211; dat hij het voortouw nam bij de organisatie van die protestconcerten, maar veel belangrijker was het dat ook artiesten als Will Tura en Helmut Lotti op die podia stonden. Zo&#8217;n krachtig tegengeluid van deze oogappels van de Vlaming-in-de-straat, dat trof Filip Dewinter recht in het hart. En nu kreeg hij wederom &#8216;harde kletsen&#8217;.
Zou zoiets &#8211; voor u definitief afreist naar Aalst, Peutie, Zwevezele of Genoelselderen &#8211; nou niet mogelijk zijn in Nederland? De Mariëttes Hamer en Agnessen Kant kunnen roepen wat ze willen, maar het is gebleken dat de PVV daarvan alleen maar groter en sterker wordt. Maar er is nog niet één artiest opgestaan die openlijk zegt Wilders&#8217; gedachtengoed af te wijzen. Ja, rapper Salah Edin, die Wilders in zijn film Fitna nog verwarde met Mohammed B. En voormalige Raggende Man Bob Fosko, die jarenlang poogde Jan Marijnissen het Torentje in te brullen. Maar dat zijn respectievelijk een &#8216;kutmarokkaan&#8217; en een linkse intellectueel, en daar heb je niks aan als je de PVV-achterban wilt bereiken.
Wie dan? De Toppers hangen nog uitgeteld in de touwen na hun dramatische verlies in Moskou. Bovendien is Gordon al van de VVD. Guus Meeuwis? Zijn grote voorbeeld is naar verluidt Bruce Springsteen, en die heeft Obama eigenhandig richting Witte Huis gezongen. Maar tijdens zijn recente concerten in het Heerenveen-stadion kwam hij, qua statement, niet verder dan een paar gratuite zinnetjes in het Fries. Marco Borsato dan? Die is nogal van de goede doelen, maar is even te druk met het promoten van zijn eigen film.
Wenden wij het vizier richting Volendam, bakermat van de palingsound, en een schatkamer vol volkse artiesten. Jan Keizer, Annie Schilder, Nick &#038; Simon; als die nou eens zouden roepen &#8211; of beter nog: zingen &#8211; dat het uit moet zijn met het blinde getier tegen buitenlanders, dan hing Geert in no time in de gordijnen.
Helaas; bij de Europese verkiezingen stemde 49,9 procent van de Volendammers op de PVV. Zo ook Piet &#8216;Sailing Home&#8217; Veerman &#8211; niet links, geen intellectueel, wel een verdacht brilmontuur. &#8216;Er wordt in Brussel met miljarden gesmeten,&#8217; schold het Cats-boegbeeld Veerman in het Algemeen Dagblad. &#8216;Wilders neemt tenminste geen blad voor zijn mond, hij is recht voor zijn raap.&#8217;
Waarmee de hoop van de Linkse Kerk nog maar gevestigd is op één man. Hij heeft wegens een onlangs op de klippen gelopen relatie niet veel omhanden, hij spreekt de taal van het volk, én hij heeft &#8211; zo werd onthuld tijdens Yolanthe-gate &#8211; het mobiele nummer van Jan Peter Balkenende in zijn telefoon.
Jan Smit, Nederland heeft je nodig!
(SD, RvdG)
De Michelle Obama van Iran
In Iran zitten echtgenoten van politici doorgaans zedig naast hun man, als ze al in de openbaarheid treden. Zo niet politicologe Zahra Rahnavard (61), vrouw van de hervormingsgezinde presidentskandidaat Hossein Mousavi. Haar kleding symboliseert haar denkwereld: wel de voorgeschreven zwarte omslagdoek, maar daaronder een door hardliners verafschuwde kleurige hoofddoek. Tijdens een verkiezingsbijeenkomst afgelopen week warmde ze de meute op met scherpe grappen en oneliners. &#8216;We houden van je, Zahra!&#8217; riepen opgewonden kiezers. Ze deinsde er niet voor terug het ontslag van liberale hoogleraren en de vervolging van studenten aan de kaak te stellen. Ook vroeg ze waarom er geen vrouwelijke presidentskandidaten zijn. Mocht Mousavi winnen, dan breken er in Iran andere tijden aan (zie ook pagina 20). (HEB)
Voorspellend boekje
Woedend zijn ze bij het Friesland College in Leeuwarden over de vergoeding aan voormalig topman Klaas Koops. Hij ontvangt tot zijn pensioen in 2012 in totaal ruim een miljoen euro, terwijl de school met een begrotingstekort kampt van vijf miljoen euro. Koops is een gerespecteerd man, als voorzitter van de Stichting Rusland Kinderhulp kreeg hij van Wit-Rusland de hoogste onderscheiding. Ook zat hij vier jaar voor de PvdA in de gemeenteraad van Leeuwarden. Verder is hij schilder, dichter, schrijver en een geziene Drentenaar. En nu behoort Koops dus van de ene op de andere dag aan &#8216;de andere kant&#8217;, de kant van de zakkenvullers. Alsof hij het zag aankomen, schreef de voormalige onderwijsbons in 2006 de novelle Stromend zand over een directeur die wordt achtervolgd door negatieve berichten in de media. Centraal thema volgens de achterflap: &#8216;de zegeningen van weemoed&#8217;. Het lijkt een luxeprobleem: weemoedig zijn in de wetenschap dat je een goed gevulde bankrekening hebt. (HEB)
13,3 procent
Wie denkt dat het in crisistijd voordelig is om een huisdier aan te schaffen, heeft het mis. Terwijl de prijzen van de meeste goederen zakken, schieten die van huisdieren omhoog. In de afgelopen drie jaar stegen de prijzen van de dieren zelf en hun verzorging en voeding met maar liefst 13,3 procent, meldde het Centraal Bureau voor de Statistiek afgelopen maandag. Dat is een twee keer zo snelle stijging als de inflatie in Nederland van 6,2 procent. Nog even en de maaltijd van uw hond is duurder dan die van uzelf. Ruim de helft van de Nederlandse huishoudens bezit een of meer huisdieren en moet hiervoor dus steeds dieper in de buidel tasten. Alleen voor hondenbaasjes is er een kleine troost: de hondenbelasting hield met 6,8 procent bijna gelijke tred met de inflatie van 6,2 procent. (MO)

Harm Ede Botje

Robert van de Griend

Sander Donkers

Map Oberndorff

Donkers s.

Zing, vecht

Uitgeschooft

Columns van de week

Teun van de Keuken en Amber Wiznitzer

De stemmen van Vrij Nederland

Gerelateerd