Het was niet wát Frans Timmermans vorige week in het Europese Parlement zei dat zoveel mensen de gordijnen injoeg, maar hoe hij het zei. Alsof de Franse Revolutie nog maar net was uitgebroken.

Dat ie een vuile eurofiele landverrader is, wist de rafelrand van het verongelijkt anti-Europese volkje natuurlijk allang. Uit die hoek kon je geen lovende recensies verwachten van de rede die Frans Timmermans op 6 juli namens de Europese Commissie uitsprak in het Europees Parlement (EP). Maar ‘Timmerfrans’ riep met zijn verhaal in verrassend brede kring ongemeen felle reacties op. ‘Brulaap’ was op Twitter nog een van de vriendelijker kwalificaties, terwijl de site opiniez.com hem bitter wegzette als ‘machtswellustig taaltalent’ met een ‘hautaine houding’. Zelfs de doorgaans bedaagde Paul Brill betitelde het ‘op hoog vuur gezette mengsel van gramschap en zelffelicitatie’ van de strakgepakte eurocommissaris in de Volkskrant als ’totaal misplaatst’.

Dat was raar, want tegen wat...