Overal zien ze negers

08-09-2007
Door Jeroen Vullings

De klootzakken van P.F. Thomese
In Thomeses nieuwe roman Vladiwostok! is het alsof je door iemand suf geluld wordt in een rokerig cafe. Urenlang. Daardoor komen Thomeses personages onplezierig dichtbij. Literair is dat geen geringe prestatie.

Je had hem kunnen zien aankomen in P.F. Thomeses sardonische oeuvre: het type van de succesvolle klootzak. Politiek incorrect, seksistisch, racistisch, zelfzuchtig, verstoken van twijfel. Of juist niet, na het meer filosofische requiem Schaduwkind en het quasi-naieve sprookje Izak. Door dat tweeluik – noodzakelijke intermezzi binnen Thomeses oeuvre – valt zijn nieuwe roman Vladiwostok! rauw op je dak. Dat zit ‘m in de twee vertelstemmen: die van Fons Nieuwenhuijs (politiek adviseur, mediastrateeg, mannetjesmaker) en zijn vriend Hans Portielje (hoogleraar, mediapersoonlijkheid, politicus in spe). Fons wil Hans ‘neerzetten’ in de Haagse politiek. Beiden voldoen uitstekend aan het...