Wereld

valorisatie is een akelig woord waarmee wetenschappers achter de broek worden gezeten om behalve interessant ook nuttig te zijn. Daar is niets op tegen, zolang het maar niet ontaardt in redeloze scoringsdrift met ­artikelen die nepzekerheden verkondigen en maakbaarheidsillusies scheppen. Gedragswetenschappers hebben het extra lastig: het loopt altijd net anders dan je dacht. Ook in de wereldpolitiek zou je vooruit willen kijken, om de werkelijkheid te beheersen of zelfs naar je hand te zetten. Vrede ‘stichten’ mag je wel het toppunt van valorisatie noemen. Nation building is nog zo’n ideaal, dat veronderstelt dat je de ingrediënten van een mooie samenleving kent.

De leer der internationale betrekkingen heeft die pretenties niet, maar een heimelijk valorisatieverlangen is er wel. Huur een denktank in en weet wat Poetin gaat doen, welke terugkerende foreign fighters uit Syrië een aanslag in West-Europa gaan plegen en waar, of de eurozone het redt, en of Marine Le...