<div class="lead">Esther Gerritsen is schrijver. Onlangs verscheen haar nieuwe roman ‘Dorst’.</div>
<div class="wpg-element paragraph">
Wat is de beste tijd om te schrijven? ‘Vroeger ging ik zodra ik wakker was rond half negen in mijn pyjama zitten schrijven tot een uur of twaalf.
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
Daarna ging ik douchen. ’s Morgens is het brein nog schoon, dan is het denken nog niet op gang gekomen en hoef ik mezelf minder af te remmen; de meeste gedachten zijn toch rotzooi. Toen ik vier jaar geleden een kind kreeg, werd ik in een nieuw ritme van negen tot vijf gestuwd; ik werd heel efficiënt. Een jaar geleden veranderde alles weer met mijn scheiding. Door het co-ouderschap is er geen enkele logica meer in mijn ritme en schrijf ik wanneer ik kan, op de gekste tijdstippen als mijn dochter slaapt. Nu schrijf ik trouwens helemaal niet. Ik kan niets meer want ik heb mezelf overwerkt. Ik moest geld verdienen en kan geen maat houden. Ik werk net zo hard tot ik omval, wat nu is gebeurd. Ik ben heel moe. Ik heb al mijn schrijfopdrachten behalve mijn column in de VPRO-gids tot het eind van het jaar afgezegd.’
Bepaalt het tijdstip uw schrijven? ‘Ik dacht altijd dat ik ’s morgens het beste schrijf, maar ik schrijf op elk tijdstip anders en over andere dingen naargelang mijn stemming. In de morgen schrijf ik rustig en contemplatief, dan heb ik alle tijd. Maar schrijf ik tegen de verdrukking in, dan komt er meer energie vrij: niet denken maar doordouwen. Sinds ik ’s avonds schrijf, komen er manische scènes en seksscènes in mijn werk voor.’
Wat vindt u tijdverspilling? ‘Ik ben het afgelopen jaar verslaafd geraakt aan Facebook. Ik schreef één alinea, keek dan op Facebook, schreef weer één alinea, keek wéér op Facebook. Het is heel gezellig en positief op Facebook, je kunt er alleen maar aanklikken wat je wél leuk vindt. Maar mijn concentratie werd steeds slechter. De lay-out van Facebook ging zelfs in mijn hoofd zitten. Dan zag ik links boven in mijn hoofd rode cijfertjes oplichten alsof er een nieuwe bericht was. ’t Was ook net alsof ik op Facebook moest kijken hoe het met me ging. Dat werd me iets te virtueel. Gisteren heb ik mijn account stopgezet. Het leek of de lucht buiten weer echter was.’
Wat is dit voor tijd voor u? ‘Het is een gek jaar geweest. Ik ben gescheiden, verhuisd en ik heb een roman geschreven. Alles stortte in elkaar, maar de roman bouwde ik op. Ik heb wel eens met meer plezier aan een boek gewerkt, dit keer was het zwoegen. Maar het schrijven vormde wel mijn houvast in een leven vol chaos. Schrijven is een puzzel waar je uit wilt komen. Het hele boek lang denk je: waar gáát het eigenlijk over. Je bewandelt dwaalsporen en ontdekt gaandeweg pas welk verhaal je wilt vertellen. Als dat lukt, geeft dat veel voldoening, het was mijn redding dit jaar. Het is ook een bizarre tijd door het co-ouderschap: de ene helft van de tijd ben je weer een puber die in de kroeg zonder mate zit te drinken, de andere helft ben je een moeder die om half acht haar dochtertje wekt en geldt het ijzeren gezinsregime.’
Wat was uw mooiste tijd? ‘Mijn zwangerschap leek wel één grote meditatie, zo gelukkig was ik. Ik mediteerde elke morgen dertig minuten en heb nog nooit een boek in zoveel harmonie geschreven. Ik was elke dag weer verbaasd over wat ik opschreef en vond het magisch dat in mij vanzelf een kind groeide, een gratis feest. Zeker omdat het lang had geduurd voor ik zwanger was.’
Wat was uw naarste tijd? ‘Twee jaar eerder was ik ook zwanger, maar toen gingen we naar de “pret-echo”, zoals wij die noemden, en toen bleek het mis. Het kind werd na vijfenhalve maand geboren en ging dood. De maanden daarna werd ik iedere dag opnieuw wakker met het gevoel dat er iets miste. Ik heb toen het woord “onverdraaglijk” gebruikt, maar een mens verdraagt natuurlijk veel. Al weet ik niet hoe het mij zou zijn vergaan als ik daarna geen kind meer had gekregen.’
Wat zou u doen met een zee van tijd? ‘Ik zou meer naar vogels kijken, daar word ik zo gelukkig van. Op mijn tiende kocht ik van mijn eerste spaargeld een verrekijker. Vogels spotten lijkt in niets op al het andere wat ik doe. Puur het feit dat je een vogel ontdekt maakt gelukkig. Je gaat ook steeds scherper kijken. De werkelijkheid wordt gelaagder en veelkleuriger dan voorheen, veel mooier.’
Met wie wilt u meer tijd doorbrengen? ‘De mensen die ik al zie zou ik nog meer willen zien. Schrijven is voor mij prima te combineren met mijn sociale leven in Amsterdam. Ik heb veel vrienden en als ik ze niet minstens tweewekelijks zie, ga ik hen en hun kinderen missen. Toen ik tijdelijk geen keuken had, at ik elke avond bij andere vrienden, enorm leuk. Ik schoof gewoon aan, met of zonder mijn dochter. De stad voelt voor mij als een groot huis met allemaal kamers waar het licht voor mij brandt.’
</div>

Gerelateerd