<figure id="post-354833 media-354833" class="align-none"></figure>
<div class="lead">
Beter een goede buur dan een verre vriend? Buren lenen zich bij uitstek als inspiratie voor levenswijsheden én politieke metaforen. Net zoals de verhalen van Roald Dahl trouwens.
</div>
Mijn onderbuur heet Erdogan. Ik woon tijdelijk in het huis van Schilling.
Ik heb Erdogan nog niet gesproken, maar ik denk dat mijn onderbuur een vrouw is.
Ik denk dat ze lesbisch is of onherkenbaar hetero en dat ze, zoals velen hier, stickers en affiches van linkse groeperingen aan de muur heeft hangen. 
Flüchtlingen willkommen
D.U.M.P. Don’t Underestimate My Pussy
Gegen Sexismus Gegen Rassismus
I MET GOD, SHE’S BLACK 
Als ik aan haar denk, dan zie ik iemand voor me zoals ik zou willen dat ze is.
Als ik aan Erdogan denk, denk ik ook aan het boek IEORG IDUR van Roald Dahl. Dat komt door het balkon. Over de binnenkant van het appartement van Erdogan weet ik niets, maar zeker ben ik over het balkon, dat onder het mijne zit. Het koppel Schönberg en Neumann, boven mij, heeft er ook een.
Het hoofdpersonage in IEORG IDUR, meneer Hoppe, is verliefd op zijn onderbuurvrouw, mevrouw Zilver. Ze klaagt over de grootte van haar huisdier Rudi, een schildpad. Hij belooft haar dat hij kan helpen en oppert een spreuk, ieorg idur, ofwel: Groei Rudi, groei. Ondertussen belt hij alle dierenwinkels in de stad en schaft meer dan honderd schildpadden aan. Met een zelfontworpen tang, een lange grijparm, plukt hij Rudi van het balkon van mevrouw Zilver en vervangt deze door een groter exemplaar. Dat gaat zo een tijdje door, net zolang totdat mevrouw Zilver tevreden is met de maat van haar schildpad. Dan ziet ze meneer Hoppe staan.
<q class="pull-left">Cateren is beter dan corrigeren en ongezien geven is beter dan dankbaarheid eisen.</q>
Roald Dahl leert dat contact met een ander vooral wordt bestendigd wanneer je de ander ongemerkt in haar of zijn behoefte voorziet. Als je een onbekende wilt naderen, moet je die ander niet veranderen door haar of hem naar je toe te trekken, maar moet je deze onbekende actief geven en gunnen wat zij of hij wil hebben.
Cateren is beter dan corrigeren.
Ongezien geven is beter dan dankbaarheid eisen.
Een lange arm uitsteken is beter dan zwaaien.
Als reactie op het referendum in Turkije, is een burenmetafoor wat zwak. Maar burenwijsheden bieden algauw een gemakkelijke politieke parallel. Niet omdat buren zo’n bijzonder soort zijn, maar omdat dagelijkse belevenissen een goede metafoor bieden voor een sector waarin je eindeloos in metaforen kunt praten omdat geen enkel beeld of idee ooit werkelijkheid wordt. In de politiek is eigenlijk iedere dagelijkse praktijk een metafoor.
Beter een goede buur dan een verre vriend, bijvoorbeeld. Maar wat ‘ver weg’ ligt, heeft nog weinig van doen met fysieke afstand (je hoeft niet alle Nederlandse provinciesteden te bezoeken om op vakantie te gaan naar Zanzibar en retourtjes ruimte zijn in de maak).
Meneer Hoppe trok mevrouw Zilver niet naar zich toe, maar gaf haar precies wat ze verlangde. Hij rekte zich uit, net zolang tot ze niet meer om hem heen kon en met hem wilde trouwen. Het einde is voorspelbaar maar in wezen onbekend: ze leefden nog lang en gelukkig. Eigenlijk maakt het niet uit hoe het einde van Dahl’s sprookje luidt, want het enige dat literatuur onbruikbaar maakt als hulpmiddel in het dagelijks leven, is het feit dat verhalen een einde of afloop genieten.
Ik bel niet aan bij Erdogan. Ik leun niet over de reling van mijn balkon om naar beneden te kijken. Ik leg mijn oor niet op de houten vloer van de woning waar ik tijdelijk verblijf. Ik vermijd een begin. Ik houd Erdogan in mijn fantasie, zodat ik haar behoud. En vooral heet ik deze dagen zo heerlijk ‘Schilling’.

Gerelateerd