In zijn reportage-achtige essays in Vroege werken laat de redacteur van De Groene Amsterdammer Jan Postma (1985) zich graag leiden door het toeval. Dat pakt niet altijd even gelukkig uit, maar vaak genoeg wel.

Wanneer Jan Postma op 9 november, de dag na de surrealistische Amerikaanse presidentsverkiezingen, in een boekwinkel in Los Angeles boeken koopt is het zijn onderbewuste dat de aankopen doet. Hij schaft boeken aan over klimaatverandering en het Antropoceen, onderwerpen waar hij zich tot dan toe maar matig voor interesseerde. Hier deed zich, schrijft hij, ‘het escapisme van de ernst’ voor.

Dit ‘vluchten’ in de ernst is een typerende reactie voor Postma. Uit zichzelf heeft hij niet zo veel ernst. De buitenwereld moet hem er met zijn neus opdrukken, anders komt hij niet in beweging. Je kunt gerust stellen dat Postma allergisch is voor ernst en niet graag voor keuzes wordt geplaatst. In Vroege werken worden ook geen keuzes gemaakt: het heten wel ‘essays’, maar het...