Sport
Feyenoord-PSV was een uitzonderlijke wedstrijd en dat lag niet alleen aan de spelers. Het lag ook, hoe raar dat misschien ook klinkt, aan de scheidsrechter. Meestal wordt gezegd dat scheidsrechters goed zijn als ze niet opvallen, maar Björn Kuipers floot uitstekend en viel juist heel erg op. Vanaf de eerste minuut had Kuipers een wonderbaarlijk scherp oog voor het onderscheid tussen werkelijkheid en theater. Mede daardoor werd Feyenrood-PSV zo&#8217;n wedstrijd waarvan je zegt: hier wordt gevoetbald.
Er werd &#8216;gevoetbald&#8217;, omdat Kuipers onmiddellijk doorhad of een speler zich aanstelde of niet. Daardoor hoefde hij weinig te fluiten en kon het spel vloeien, zoals dat heet, lekker op en neergaan, met een ritme, een aangename cadans. Het was bijna komisch te zien hoe sommige spelers verbaasd om zich heen keken als ze met een geweldige duik naar de grond waren gegaan: krijg ik nou geen vrije trap? Nee, natuurlijk niet. Kuipers had ze door. Hij had vrijwel alles door. Daarom liep hij in de gaten.
Theater is de grootste vloek in het profvoetbal. Op alle mogelijke manieren proberen spelers de scheidsrechter te misleiden met overdreven valpartijen, doorrollen na een botsing, verontwaardigd opgestoken armen. Ze doen van alles om hem te doen geloven dat hen iets ergs is aangedaan. Trapt hij hierin, dan lokt dat uiteraard nog meer theater uit, met als gevolg nog meer spelonderbrekingen en minder &#8216;voetbal&#8217;. Door Kuipers&#8217; scherpe oog werd de cultuur tijdens Feyenoord-PSV mannelijk in plaats van verwijfd, en dat zie je wel eens anders. Illustratief moment in de Kuip: aanvaller ziet een uitgestoken arm van een verdediger, loopt daar expres tegenaan en laat zich vallen. Een mindere scheidsrechter zou hebben gefloten. Zo niet Kuipers. Verbouwereerd blijft het zogenaamde slachtoffer achter in het gras, terwijl het spel doorgaat.
Ook vorig seizoen had Kuipers Feynoord-PSV onder zijn hoede gehad en toen had hij een tackle van Orlando Engelaar van PSV ten onrechte bestraft met een rode kaart. Een fout die volgens critici bepalend was geweest voor PSV&#8217;s nederlaag. Dat Kuipers nu naar ieders tevredenheid had gefloten, lag aan het ontbreken van dit soort blunders. Toch zal hij de neutrale liefhebber het meeste plezier hebben bezorgd met het uitbannen van theater; door kalm weg te joggen als een speler zich aanstelde en al zijn teamgenoten plus duizenden supporters op de tribunes het op een schreeuwen zetten. Zo wordt fluiten nog cool.
Hierdoor kregen we zondag meermalen stevig, maar niet gemeen lichamelijk contact te zien, dat nu eenmaal bij deze sport hoort. In de laatste fase van de door Feyenoord met 2-0 gewonnen wedstrijd toonde Kuipers zich nog eens nadrukkelijk. Sekou Cissé van Feyenoord ging nogal ruw een duel aan met Stanislav Manolev van PSV. Manolev kronkelde in het gras alsof hij een nare schop had gekregen, wat niet het geval was. De twee hadden al enkele minuten ruzie en nu probeerde Manolev kennelijk een gele kaart uit te lokken voor Cissé. Scheidsrechter Kuipers liep erop af. Cissé kreeg te horen dat hij &#8216;rustig aan&#8217; moest doen, de PSV&#8217;er Manolev moest &#8216;niet overdrijven&#8217;. Klaar. PSV mocht een vrije trap nemen, maar Cissé kreeg geen gele kaart. Helemaal goed. Björn Kuipers hoort samen met Kevin Blom bij de elite van de Europese scheidsrechters. Hij maakt een goede kans volgende zomer tijdens het EK te fluiten. Gebeurt dat, en handhaaft hij het niveau van Feyenoord-PSV, dan heeft Nederland eindelijk weer eens een arbiter die internationaal meetelt.

Gerelateerd