Playlist pop
THE JAYHAWKS – Als Americana ook per se zijn eigen Beatles moet hebben, dan komt er maar één band voor in aanmerking: The Jayhawks. Ik kan mij dus heel goed voorstellen dat liefhebbers van het genre stevig hebben geweend toen Mark Olsen na Tomorrow The Green Grass de band verliet. The Jayhawks bleven bestaan, brachten zelfs goede cd’s uit, maar met hem was ook het magische verdwenen. Mogen diezelfde mensen nu een vreugdesprong maken, bij het verschijnen van Ready For The Flood, de duo-plaat van Olsen met Gary Louris, die andere dragende kracht van The Jayhawks? Ja, dat mogen ze. De magie is meteen weer terug, zo blijkt, zodra de stemmen van Louris en Olsen samensmelten. En dat samensmelten doen ze zo natuurlijk en met zo veel gevoel voor finesse dat je het er spontaan warm van krijgt. De liedjes, met van die – daar gaan we weer – Beatleske melodieën, gevat in een traditioneel idioom, lijken ze zo uit hun mouw te schudden. In dat achteloze zit tegelijkertijd wel de oorzaak dat de Jayhawks-fans van weleer niet tot het einde der dagen kunnen blijven zweven op deze dertien nummers. Ze missen uiteindelijk net dat beetje pit.
AMADOU &#038; MARIAM – Pit hebben Amadou &#038; Mariam dan weer ruim voldoende. Dat is prettig om te weten van een stel, een op jonge leeftijd blind geworden gitarist en zanger uit Mali en zijn eveneens op jonge leeftijd blind geworden zingende vriendin, dat al meer dan dertig jaar bij elkaar is. Ze maakten met Welcome To Mali ook nog eens een van de leukste pop-cd’s van de afgelopen maanden. Amadou &#038; Mariam kregen bekendheid bij popliefhebbers nadat Manu Chao ze op sleeptouw had genomen. Op de nieuwe cd vervult Damon Albarn (Blur, Gorillaz) een vergelijkbare (maar minder prominente) rol. Puristen zullen waarschijnlijk gruwen van zijn hypnotiserende toetsenpartij in het openingsnummer ‘Salibi’, ook omdat-ie in de verte weg heeft van die gekmakende Abba-sample van Madonna in ‘Hung Up’, maar het zijn juist dergelijke productionele slimmigheidjes die van Welcome To Mali niet de zoveelste cd uit Afrika maken. De passie en de puntige liedjes hadden Amadou &#038; Mariam zelf al, iemand als Albarn geeft ze alleen een welgemikt zetje in westerse richting. Mag hij?
Nog meer duo’s – Twee onbetwiste grootheden uit de dansmuziek, de Amerikaan Carl Craig en de Duitser Moritz von Oswald, hebben voor de serie Reworked By van het vermaarde platenmerk Deutsche Grammophon de handen ineen geslagen voor een bewerking van klassieke composities van Ravel en Moessorgsky. De ‘Bolero’ als de eerste technotrack? Dat is meer dan een spannende gedachte alleen, zo blijkt uit deze vijf kwartier uiterst geïnspireerde muziek.
Rutger Zuydervelt, Nederlands meest productieve klankmeester, waagt zich zo af en toe aan een liedjesplaat met anderen. Dat zou hij vaker mogen doen. Drawn heet de nieuwe cd van Machinefabriek (Zuydervelt) en Soccer Committee (Mariska Baars). De prachtig klinkende, verstilde songs hebben zo’n zuigende werking dat wij ons afvragen of er dit jaar een mooiere cd van eigen bodem is verschenen.
Begin jaren tachtig bracht avant-garde gitarist Loren Connors in een kleine oplage folky getinte platen uit met de zangeres Kath Bloom. De heruitgave van de elpees Sing The Children Over en Sand In My Shoe op één cd laat horen hoe eigentijds – en mooi! – hun zeer intuïtieve variant nog steeds is.