Het debuut van Gard Sveen, De doden hebben geen verhaal, werd alom geprezen. En terecht. Nummer twee, De hitte van de hel , viel minder in de smaak en was vooral erg verwarrend. Nu is er Dansen met de duivel, een vervolg op nummer twee dat mogelijk bedoeld is om aan alle verwarring een einde te maken. Niet gelukt dus. Jammer. Het lange voorwoord is broodnodig om niet onmiddellijk elke draad...