<div class="wpg-element paragraph">
<p>05-09-2009<br />Door Kees Driessen</p>
<p>Om met het mooiste te beginnen: het verlangende, verliefde, sensuele camerawerk. Niet alleen de kadrering, ook het tempo, de bewegingen, de close-ups, de scherptediepte. En dan nog: de montage en de effecten – beelden die in elkaar overgaan, een prachtige split-screen, beeld en geluid die worden gescheiden en weer samenkomen. Het zijn stijlelementen die ook al voorkwamen in Boy Meets Girl Stories (2004), de vierendertig lyrische korte films waarin regisseur Mark de Cloe alle stadia van de liefde onderzocht. </p>
<p>En het is niet vergezocht om Het leven uit een dag, De Cloes bewerking van het gelijknamige boek van A.F.Th. van der Heijden uit 1988, te zien als BMGS nummer vijfendertig. Of zesendertig, na zijn zwijgende liefdesdansfilm Valse wals (2005). Visueel overtuigt het, zolang De Cloe met zijn filmstijl de liefde, het verlangen en de geilheid tussen zijn twee hoofdpersonen oproept. Maar als verhaal rammelt en sleept de film, zonder de bijzondere premisse van Van der Heijdens boek – een wereld waarin het leven maar één dag duurt, met maar één verliefdheid en één keer seks per persoon – geloofwaardig op het scherm te brengen. </p>
<p>De vele vragen die ook het boek al opriep (de personages doorlopen alle levensstadia, dus kennelijk gaat alles zo snel dat daar tijd voor is&#8230; dus duurt hun leven eigenlijk net zo lang als dat van ons en beweegt alleen de zon langzamer), worden in de film versterkt door de concreetheid van het beeld (als je een kind van shot tot shot ziet groeien, ga je je afvragen waar het voedsel en de kleren vandaan komen). Het idee van de hel als een plek van herhaling, ‘duizenden dagen die op elkaar lijken’, blijft, net als in het boek, vooral een prikkelende gedachte, die niet diepgaand wordt uitgewerkt. In De Cloes verbeelding ervan sleept het verhaal zich gaandeweg voort met een verveling die niet alleen de personages, maar ook de kijker raakt.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<h3>Funny People</h3>
<p>Tweeënhalf uur is lang voor een komedie, maar het lukt Judd Apatow (Knocked Up; The 40 Year Old Virgin), koning van de volwassen geworden puberale humor – nooit gemeen, altijd met mededogen.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<h3>24 City</h3>
<p>In een fascinerende mengvorm van documentaire en fictie beschouwen negen Chinezen het vervliegen van het communisme, als Mao’s militaire fabriek no. 420 wordt gesloopt voor luxe appartementen.</p>
</p></div>


Kees Driessen

Gerelateerd