In tijden van Piketty is het werk van Marx en Engels nog relevanter. Nu wordt het kiezen: de dikke pil op het nachtkastje of de priegelletters in het digitale archief?

Hij ligt nog ongelezen op mijn nachtkastje, moet ik bekennen: het alom geprezen meesterwerk van Thomas Piketty over Kapitaal in de 21ste eeuw, waarin hij na grondige studie een kritisch betoog afsteekt over vermogensverschillen. Ik heb wel van alles over het boek gelezen, ik heb er zelfs in gebladerd, maar de dichtbedrukte tekst en de tabellen schrokken me tot dusver toch een beetje af. Wellicht was de zomervakantie een mooi moment geweest, maar in mijn strandstoel gaf ik gek genoeg toch de voorkeur aan fictie als de Tijdmeters van David Mitchell en een thriller van Indridason. Die krijgt van Vrij Nederland altijd zoveel sterren.

Geen beste beurt natuurlijk. Een politiek redacteur moet maximaal op de hoogte zijn van de inhoud van een boek dat zo’n invloed op het politieke denken schijnt te hebben. Zeker nu...