Micha Wertheim herinnert zich Wim Brands. Het boegbeeld van een wereld waar een jonge Micha zo graag bij wilde horen. De man die hem altijd, kraakhelder, uit kon leggen wat er nou eigenlijk aan de hand was.

Wim Brands leerde ik kennen in het bos tussen Maarn en Zeist. Iedere dag zat ik twee uur op de fiets. Een uur naar school, een uur naar huis. Op dinsdag fietste ik zo langzaam mogelijk, dan luisterde ik op mijn walkman naar De Plantage. Het VPRO-radioprogramma waarin Ischa Meijer zijn talkshow had, en waar Wim Noordhoek en Wim Brands schrijvers interviewden over boeken. Lange gesprekken, afgewisseld met reportages, die gemaakt werden met een enthousiaste vorm van nieuwsgierigheid die aanstekelijk werkte. Toen het ging over Antilliaanse schrijvers besloot ik Tip Marugg, Boeli van Leeuwen en Frank Martinus Arion te gaan lezen. Ook John Irving las ik omdat Wim Brands zo aanstekelijk had geklonken. Achteraf denk ik dat veel in die boeken mij ontging, maar door ze te lezen...