‘Ga maar vast naar binnen Anet,’ zei Max van Weezel die 22ste maart tegen zijn vrouw. Zelf bleef hij nog even zitten in zijn auto, die hij vlak bij zijn huis aan de Amsterdamse Amstelkade had geparkeerd. Met weerzin nam hij zijn telefoon en begon te bellen: eerst de hoofdredacteur van Vrij Nederland, de eindredacteur van Argos en de redactiechef van Met het oog op morgen, daarna zijn andere opdrachtgevers. Zijn boodschap: ik kan voorlopig niet werken. Na het afbelrondje sloeg hij zijn handen voor zijn gezicht en barstte in huilen uit. De diagnose die hij zojuist in het ziekenhuis had gekregen loog er niet om: alvleesklierkanker.
Interview met Max: ‘Ik dééd niet iets, ik doe nog steeds wat: ik ben journalist’
Hij is al 42 jaar een fenomeen op het Binnenhof en ver daarbuiten. Maar ineens kwam aan de tachtig-urige werkweken van Max van Weezel een eind. ‘Het heeft me uiteindelijk geen goed gedaan. Ik was altijd on the run.’