Na het zien van een toneelstuk herlas Marijn van der Jagt Nabokov. Lang was Lolita een demonisch wezentje, eropuit om de man te prikkelen. Maar in het boek blijkt haar leeftijd haar enige fout.

Het is de combinatie van een plastic kinderzonnebrilletje, een onschuldig zomerjurkje en roodgestifte lippen.

Plus de snelle afwisseling van argeloos jongemeisjesgedrag met geraffineerde verleidingsposes. Het ene moment wiebelt actrice Els Dottermans dromerig over een denkbeeldige evenwichtsbalk, het volgende moment poseert ze als een filmdiva, met haar zonnebrilgezicht in een lichtspot. Geen twijfel mogelijk: dit is Lolita. Ruim vijftig jaar na haar literaire ‘geboorte’ in de roman met haar naam is Lolita een icoon geworden dat met enkele juist gekozen attributen en bewegingen zó in een theatervoorstelling kan worden opgeroepen. Je hoeft de roman van Vladimir Nabo­kov niet gelezen te hebben om haar te herkennen. Lolita de kleine verleidster. Lolita de seksbom in het...