Een blote vrouw ligt in een berg dollarbiljetten, er worden tikken gegeven op glimmende ronde billen, iemand rookt een joint, er zijn merken in beeld en Frank Ocean zit tussen de dure sportauto’s. Tot zover is er, als je de clip bij zijn hit Nikes vergelijkt met alle andere hypermasculiene r&amp;b- en hiphopvideo’s, weinig opvallends te zien. Maar Ocean draagt oogschaduw en katachtige eyeliner, zoals Bowie en Prince dat deden. En hij wordt weleens verliefd op mannen.
Dat maakte hij een paar jaar geleden wereldkundig in een open brief op Tumblr, wat hem in één klap een rolmodel en een vreemde eend in de wereld van de urbanmuziek maakte. Opeens waren er ook mensen, voormalige fans, die liever niet meer naar zijn liedjes <a href="http://uproxx.com/music/frank-ocean-homophobia/">wilden luisteren</a>. Ik ben natuurlijk niet homofoob, redeneerden ze, maar vlammende teksten die misschien wel over mannen gaan? Nee, bedankt.
Het is een misvatting dat je gedrag pas onder de noemer homofobie valt als je hand in hand lopende mannen aftuigt met een betonschaar. Of dat je de homo-emancipatie automatisch een warm hart toedraagt als je zelf niemand in elkaar slaat. Ook met stomme grapjes en opmerkingen maak je de voedingsbodem voor anti-homogeweld vruchtbaar, en draag je op zijn minst bij aan een klimaat waarin twee mannen, of twee vrouwen, niet publiekelijk hun affectie durven te tonen.
<q class="pull-left">Maar hé, jij hebt verder niks tegen het bestaan van homo’s, als ze hun homo-achtige dingen maar achter gesloten deuren doen want je hoeft ze niet te zien zoenen.</q>
Misschien zeg je wel ‘gay’ als je stom bedoelt, gebruik je flikker als scheldwoord, verkondig je dat homoseksualiteit niet mag van welke god dan ook of sta je maniakaal te springen op <a href="https://www.youtube.com/watch?v=YlGLkFyf62E" target="_blank" rel="noopener">de carnavalskraker</a> van De G Bojs: ‘Als je nou niet springt, als je nou niet springt, als je nou niet springt ben jij een homofiel.’ Maar hé, jij hebt verder niks tegen het bestaan van homo’s, als ze hun homo-achtige dingen maar achter gesloten deuren doen want je hoeft ze niet te zien zoenen ofzo. En ze moeten al helemaal niet aan jouw goddelijke lichaam komen.
Kees van der Staaij zag zichzelf nog niet hand in hand lopen met partijgenoten Elbert Dijkgraaf of Roelof Bisschop, tweette hij over de door Barbara Barend opgezette solidariteitsactie #allemannenhandinhand. ‘Maar 1 ding staat vast: geweld accepteren we absoluut niet!’ Het recht op homoseksualiteit wilde Van der Staaij niet verdedigen. Hij deed er zelfs een beetje lacherig over. Want hallo, hij gaat toch niet hand in hand lopen met een mán?
Aan de grijns van René van der Gijp, voor de gelegenheid hand in hand met zijn VI-collega’s Johan Derksen, Wilfred Genee en Jan Boskamp, kon je bijna zien wat hij dacht. …roze handtasje……bukken……een zeepje……geen sport voor homo’s……kom op, één snedige grap……kom op René… Ook hij vindt oprecht dat homo’s niet in elkaar geslagen moeten worden met een betonschaar. Maar dat het voor mannen, <a href="http://www.volkskrant.nl/recensies/veel-commotie-over-onzinnige-homo-uitspraken-van-der-gijp~a3487895/">mede door hem</a>, bijna onmogelijk is om in de voetbalwereld voor hun homoseksuele geaardheid uit te komen? Niet zijn probleem. Hadden ze maar kapper moeten worden. 
Homo-emancipatie juich je niet toe door geweld te veroordelen. Er is veel meer voor nodig dan een eenmalig fotomomentje. Homo-emancipatie juich je toe door homo-emancipatie toe te juichen. In de muziek, in het onderwijs, in het voetbal en op straat. En bij voorkeur voordat iemand in het holst van de nacht zijn tanden bij elkaar staat te rapen.

Lisa Bouyeure

Lees verder