<div class="lead">
De vrijdag-column van Max van Weezel: waarom het labbekak-interview van VNO-NCW voorzitter Hans de Boer niet bepaald uit de lucht kwam vallen.
</div>
De grootste verrassing aan het interview met werkgeversvoorzitter Hans de Boer in de Volkskrant vond ik dat bijna niemand in mijn omgeving het woord ‘labbekakken’ nog bleek te kennen. Terwijl het mijn generatie (de eerste naoorlogse) met de paplepel is ingegoten. Zeker voor wie opgroeide in een omgeving (Den Haag) waar veel Indische repatrianten woonden.
Op de Hyacintschool maakte ik al mee dat linkshandigen gedwongen werden rechts te schrijven. Anders waren ze een ‘labbekak’. De buurman van mijn ouders, meneer Van Pelt die nog kolonel in het Koninklijk Nederlands-Indisch leger was geweest, nam het woord regelmatig in de mond. Net als mijn tekenleraar op het gymnasium, meneer MacLennan. Kwam je vijf minuten te laat, dan was je een ‘labbekak’.
Rechtse provo De Boer gebruikte die jarenvijftigterm voor uitkeringstrekkers die weigeren hun handen uit de mouwen te steken. Nationale verontwaardiging viel hem ten deel. ‘Totaal ongepast,’ noemde premier Rutte zijn uitspraak. ‘Je bent zelf een labbekak,’ voegde Diederik Samsom de werkgeversvoorman op Twitter toe.
Iedereen leek vergeten hoe vaak Hans de Boer al zulke provocerende uitspraken had gedaan, en met hoeveel haast hij meestal excuses aanbood. Zo was er het ‘WAO-relletje’ van 1999. De Boer, toen voorzitter van MKB Nederland, zei dat mensen met psychische klachten niet langer als arbeidsongeschikt moesten worden beschouwd: ‘In de Verenigde Staten werken deze mensen gewoon door.’ Vakbonden boos. Psychische aandoeningen zijn nu nog steeds oorzaak van een groot deel van de instroom in de Ziektewet, de WIA en de WAO.
<h5>Creatief ideetje</h5>
De volgende affaire diende zich aan in 2003. Voor werkloze jongeren moest een sociale dienstplicht worden ingevoerd, opperde De Boer als voorzitter van de Taskforce Jeugdwerkloosheid. Daarbij kon het leger ‘een belangrijke rol spelen.’ Helaas bleken de andere leden van de Taskforce niet op de hoogte van dat creatieve ideetje.
In juni 2014 zou De Boer tot voorzitter van VNO-NCW worden gekozen. Op één en dezelfde dag gaf hij interviews aan het AD, De Telegraaf, Trouw, de Volkskrant, NRC Handelsblad en het FD. Hij liet weinig heel van het sociaal akkoord dat zijn voorganger Bernard Wientjes met kabinet en vakbeweging had gesloten. De werkgevers hadden zich laten chanteren. ‘Er staat een handtekening, maar als de politiek dat nog een keer flikt, zeg ik: zoek het maar uit.’ Het was de eerste keer dat hij een woedende Rutte aan de lijn kreeg.
En nu moeten werklozen van De Boer dus asperges gaan steken. In het zonnetje. Met de radio aan. Hij heeft ook nu haastig excuus aangeboden. ‘Labbekak’ had hij niet mogen zeggen. Maar De Telegraaf prijst hem als man die er geen doekjes om windt. Wedden dat hij geschiedenis schrijft als bedenker van het Woord van het Jaar 2015?

Gerelateerd