Film

Het is een cliché van rechtse politici om de jaren zestig en zeventig de schuld te geven van alles wat er mis is in de maatschappij. Vrije liefde, vrije scholen en vrij wonen worden daarbij gereduceerd tot hun karikaturale extremen en op één hoop gegooid. Het huidige conservatieve klimaat zou daarop de noodzakelijke correctie vormen.

Daarom is My Queen Karo van de Belgische Dorothée van den Berghe een actuele film, ook al gaat het om een historische reconstructie. Met aanstekelijke art direction brengt zij een Amsterdams kraakpand in de jaren zeventig tot leven. Van den Berghe kiest daarbij consequent voor het perspectief van de tienjarige Karo (de uitstekende Anna Franziska Jäger). Ook fysiek, als de camera mee gaat achterop de fiets of op de schommel.

De ideologische discussies zijn voor Karo (en dus voor de kijker) niet meer dan slogans op de achtergrond. Wel laat Van den Berghe zien dat Karo het moeilijk heeft met haar vaders idee van vrije liefde en – in één wat...