In Jamaica worden vaak homo’s verbrand

Was dit het lied dat de Keulse foezelaars en aanranders zachtjes voor zich uit neurieden? Ik citeer: ‘Als je bitch wil chillen, is ’t geen probleem /dan ga ik erheen / ik kom niet alleen / want ik heb drank en drugs / ik heb drank en drugs.’

Nee, dat is niet waarschijnlijk, ofschoon er nog steeds belachelijk weinig bekend is over de daders van Oudejaarsnacht. Waren het asielzoekers, vluchtelingen, jongemannen op drift uit de Maghreb, uit Koerdistan, Afghanistan? In elk geval: niet de mensen waarvan je mag verwacht dat ze vloeiend dit Nederlands-koeterwaals beheersen.

Bovenstaande liedtekst maakt nu officieel deel uit van de Nederlandse cultuur. Drank & drugs was de zomerhit van 2015, lees ik op de website van de NOS (het was mij zomaar ontgaan) en de tekstdichters Lil’ Kleine en Ronnie Flex mochten als onderdeel van de hiphopformatie New Wave de Nederlandse Popprijs 2015 in ontvangst nemen. Want zo zijn onze manieren, manieren.

Ik geloof niet dat in dit lied de kern van de arabisch-islamitische cultuur wordt uitgedrukt, we kunnen beter spreken van een universele misogynie, waarin vrouwen altijd bitchen zijn die gepakt of gedekt moeten worden. Een zeer grofgebekte, zwarte Amerikaanse straatcultuur, die eerst alleen bloeide in getto’s aan de andere kant van de oceaan, heeft zich over de wereld verspreid en keurige blanke jongetjes met notarissen als vader doen aan ‘dissen’ en ‘bitchen’ alsof het ze met de paplepel is ingegoten. Die algehele flirt met low life, in muziek en films, door jongelui die hun vakanties nog doorbrengen met hun ouders, in de Méridien-keten – het blijft grotesk. Natuurlijk is het grootspraak, stoer doen, epateren en je feministische oma op stang jagen: maar het is ook reguliere vrouwenhaat, die tussen de noten door even wordt uitgevent.

Keurige blanke jongetjes met notarissen als vader ‘dissen’ en ‘bitchen’.

Het zou nu vroom zijn om te concluderen: religies en culturen verkrachten niet, dat doen mannen met hun mannelijkheid. Toch valt er meer te zeggen over de beheersing van die ‘mannelijkheid’ en culturen waarin de Patriarch enigszins is getemd. Dat is niet het geval in arabisch-islamitische culturen, hoeveel eerbewijzen er officieel ook aan de vrouw worden gebracht. Officieus wordt de vrouw weggemoffeld en moet zij bijna altijd bedekt het openbare leven betreden. Haar aanwezigheid in het publiek is al een probleem, omdat zij nooit zomaar over straat loopt, van A. naar B., maar de Eer van de Familie vertegenwoordigt. Vandaar de strikte scheiding tussen mannen en vrouwen, jongens en meisjes, die de omgang er op z’n zachtst gezegd niet vanzelfsprekender op maakt. En als je ook nog eens geleerd wordt dat niet-islamitische vrouwen per definitie hoeren zijn, valt het feest voor de Keulse Dom op Oudejaar niet te overzien. Inderdaad bitches, ‘ik kom niet alleen…’

Vrouwenhaat betekent in een en dezelfde adem ook: homohaat. En haat tegen alles en iedereen die zich niet heel precies voegt naar nauwkeurig omschreven mannen- en vrouwenrollen. Ik word zo moe van al die blanke heteroseksuele linkse mannen, die elkaar overtroeven als het gaat om ruimhartigheid bij het asielbeleid, en die zelfs het onderscheid tussen vluchteling en economische migrant maar bijzaak vinden. Het zijn deze mannen die ook het minst te stellen zullen krijgen met aanranding en potenrammerij.

In alle culturen zijn vast flinke sporen van vrouwenhaat aan te wijzen, maar in westerse democratieën worden die niet meer getolereerd. Dat zal in Somalië heel anders liggen, en laten we vooral voor zorgen dat de nieuwkomers dat verschil heel duidelijk wordt gemaakt. Blijft over: de huis-, tuin- en keuken- haat, die lekker stout in liedjes wordt verpakt en die je niet definitief kan uitroeien zonder censuur toe te passen. Maar onschuldig is het niet.

In Jamaica bloeit de dancehall muziek, waarin vaak wordt opgeroepen battyboys (homo’s) te verbranden. In Jamaica worden vaak homo’s verbrand.