Clay, de hoofdpersoon uit ‘Less Than Zero’, is terug in de nieuwe roman van Bret Easton Ellis. Hij heeft niks geleerd.

De werktitel luidde botweg Teenage Pussy. Maar Brett Eston Ellis (1964) besloot uiteindelijk, met een verwijzing naar het tweede album van de popartiest Elvis Costello, dat zijn nieuwe roman Imperial Bedrooms moest heten. Wie dat boek leest, begrijpt meteen waarom de tienerkut moest wijken voor de keizerlijke slaapkamers. Ellis richt zich op de machtige welgestelden die kunnen beschikken over jonge meisjes, in hun riante slaapkamers. Dat geeft meteen het verschil aan met zijn debuutroman Less Than Zero (1985), over het decadente bestaan van een groep grenzeloos verveelde, hedonistische adolescenten. Geld en seks waren er voor hen in overvloed, maar nog geen maatschappelijke positie.

In Imperial Bedrooms is het een kwart eeuw later, ons heden dus, en Ellis neemt de draad van toen weer op. Net als in zijn debuut, dat eveneens vernoemd is naar een song van...