Interview / Abdellah Taïa

Zijn eenkamerappartement, in de Rue de Belleville in het twintigste arrondissement van Parijs, beslaat niet meer dan een krappe negentien vierkante meter. Er is net genoeg ruimte voor twee banken, een boekenkast en een tafeltje. De huiskamer is tevens zijn werkkamer en slaapkamer en de keuken is berg- en kookruimte tegelijk. Schrijver Abdellah Taïa, die veel jeugdiger oogt dan de drieëndertig jaar die hij in werkelijkheid is, verontschuldigt zich voor de krapte van zijn woning en schuift de tafel opzij om ruimte te maken. Met een verlegen glimlach begint hij op montere wijze de Parijse huizenmarkt te bekritiseren: de woningen zijn te duur en mensen zoals hij, met weinig financiële middelen, zijn gedwongen in dit soort kleine ruimtes te leven. ‘En daar betaal je dan vierhonderd euro voor,’ verzucht hij. ‘Maar eigenlijk mag ik niet klagen. In Marokko leefde ik ook in één kamer. En die moest ik ook nog eens delen met zeven familieleden.’

Als...