‘Ik word er zo moe van om als anders te worden gezien, alleen omdat ik met mannen het bed deel,’ zei theaterregisseur Marcus Azzini onlangs tegen me in een interview. We hadden het over zijn voorstelling Small Town Boy, die tijdens Pride is te zien in de Amsterdamse Stadsschouwburg.

Dat woord, ‘anders’, bleef nog dagen door mijn hoofd spoken. We zijn toch ook anders, de uitzondering op de regel? Ik geniet er juist van om een outsider te zijn. Omdat ik homo ben, zijn alle verwachtingen over het verloop van mijn leven weggevallen: geen vrouw, geen kinderen, geen huisje, boompje, beestje. Niet alleen de heteronormatieve maatschappij plaatst­­ mij daarbuiten, ik doe het zelf ook.

Ik focus nu even op de homogemeenschap, waar ik zelf toe behoor en dus het meeste vanaf weet. Het is een gemeenschap van mannen die zeer divers is, dus ik wil niet al te veel generaliseren. Maar als je kijkt naar het spectrum van identiteit, zijn er een aantal kampen.

Je hebt mannen die hun...