Samen met zijn zus, cabaretière Sanne Wallis de Vries, zette Ruard Wallis de Vries een stichting op om de vluchtelingen op het Griekse eiland Leros op te vangen. Ook zijn moeder helpt mee. ‘Het wordt snel routine hoor.’

Ik zie mijn moeder al voordat het propellervliegtuigje goed en wel tot stilstand is gekomen. Welcome to Leros, Island of Goddess Artemis. Bevolking: achtduizend inwoners. Afstand van noord tot zuid: vijftien kilometer. Het minuscule vliegveldje verwerkt twee vluchten per dag. Mijn moeder pakt ongeduldig mijn tas en heeft de taxichauffeur ook al geregeld: ‘De zoon van Yiannis, je weet wel, die jongen die goed Engels spreekt.’

Sinds een paar maanden werkt mijn moeder als vrijwilliger in de vluchtelingenopvang op Leros. Sindsdien is ze hier nog meer thuis dan ze al was. Terwijl het toch echt door mij komt, die Griekenlandmanie van ons gezin – vader Dick, moeder Sity, zus Sanne en ik. Vroeger stond het buitenland voor ons gelijk aan kamperen in Frankrijk....