Commentatoren geven de Eurogroep, Dijsselbloem en Duitsland de schuld van het Griekse drama, maar is dat wel terecht? Het waren juist de arme Eurolanden die de Griekse regering onder druk zetten.
Nu Griekenland als eerste Westerse land in de geschiedenis er niet in is geslaagd het IMF op tijd te betalen en bankroet dreigt te gaan, geeft een koor van commentatoren, onder wie Rutger <a href="https://decorrespondent.nl/3019/Zo-zullen-Dijsselbloem-Co-de-geschiedenis-ingaan/387774685155-b4843ec0" target="_blank">Bregman</a> en Rens <a href="https://www.volkskrant.nl/dossier-rens-van-tilburg/de-eerste-slachtoffers-van-de-emotionele-unie~a4091658/?akamaiType=FREE" target="_blank">van Tilburg,</a> de schuld aan de Eurogroep en <a href="https://www.vn.nl/Archief/Politiek/Artikel-Politiek/Als-ik-ideologische-verhalen-ga-houden-bereik-ik-niks.htm" target="_blank">Jeroen Dijsselbloem</a>. Die zou onder druk van Duitsland onmogelijke eisen aan de Grieken hebben gesteld, en zich hebben laten leiden door kortzichtigheid en rancune.
Vanuit macro-economisch perspectief is daar wat voor te zeggen: als het enige belang zou zijn geweest de Griekse economie weer op de been te helpen, had ruimhartige kwijtschelding van de Griekse schulden voor de hand gelegen, zoals Paul <a href="https://krugman.blogs.nytimes.com/2015/06/28/grisis/?module=BlogPost-Title&amp;version=Blog%20Main&amp;contentCollection=Opinion&amp;action=Click&amp;pgtype=Blogs&amp;region=Body" target="_blank">Krugman</a> en Joseph <a href="https://www.project-syndicate.org/commentary/greece-referendum-troika-eurozone-by-joseph-e--stiglitz-2015-06" target="_blank">Stiglitz</a> al lange tijd betogen.
Maar de Nobelprijswinnaars, en in hun voetspoor de luidruchtige polonaise van commentatoren, kijken over één ding heen: de politieke werkelijkheid waar Dijsselbloem dagelijks mee te maken heeft. In de vergaderingen van de Eurogroep waren het de afgelopen maanden niet de rijke noordelijke landen zoals Duitsland en Nederland die de Grieken voortdurend onder zware druk zetten om te hervormen en te bezuinigen, maar eerst en vooral de armere landen in de Eurogroep, zoals Slovenië, Slowakije, Litouwen, Portugal en Spanje.
Die landen hebben de afgelopen jaren talloze pijnlijke maatregelen genomen om de afspraken in de Eurogroep gestand te doen. Intussen hebben ze miljarden meebetaald aan de noodsteun voor Griekenland (alleen het armlastige Spanje betaalde al dertig miljard), terwijl de schuldenlast van de Grieken in de afgelopen periode al bijna werd gehalveerd door lagere rentes en veel langere looptijden, op kosten van de Europese belastingbetaler. En die Europese belastingbetaler woont, voor alle duidelijkheid, niet alleen in Haarlem of Hannover, maar ook in Vilnius of Valdevaqueros.
Juist voor de armere leden van de Eurogroep was het onverteerbaar dat de nieuwe Griekse regering begin dit jaar het hervormingsprogramma vrijwel stillegde, bijna niets meer deed aan belastinginning en bestrijding van corruptie, en vervolgens in naam van de Europese solidariteit eiste dat de schulden grotendeels zouden worden kwijtgescholden. Leg dat maar uit aan straatarme Spanjaarden of Litouwse ambtenaren die dertig procent van hun salaris hebben ingeleverd.
Krugman en Stiglitz zijn ongetwijfeld voortreffelijke economen, maar voor die politieke werkelijkheid hebben ze een blinde vlek.

Gerelateerd