Midden in het Kerstreces zei mijn dochtertje van drie, out of the blue: ‘Tien pond grutten, de baas is Rutte’.
Even dacht ik dat het beroepsdeformatie was. Maar ze keek me aan alsof ik onnozel was en zei het nog een keer: ‘Tien pond grutten, de baas is Rutte!’
De premier kon ook wel een steuntje in de rug gebruiken, want dezelfde week werd hij in de eindejaarsbeschouwingen van de dagbladen neergezet als ‘sorrypremier’, als allemansvriend en halve leugenaar, die moeiteloos met Wilders, de Kunduzcoalitie én de PvdA zaken had gedaan, en die de nivelleringsplannen via de zorgpremie net zo makkelijk had gelanceerd als weer ingeslikt. Een schrijnend contrast met Diederik Samsom, luidde het algemene oordeel, want die had tenminste wél het ‘eerlijke verhaal’ verteld.
Rond het Binnenhof leek men compleet vergeten dat Mark Rutte al jaren eerder...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.