De insecten die ik tot nu heb gegeten, vond ik best lekker. 
De gefrituurde sprinkhanen in Kampala (Oeganda) waren knapperig en kruidig, hoewel ik niet de hele zak weg kreeg. Op tech-festival Border Sessions at ik vorig jaar exquise insectenhapjes van het Britse bedrijfje Ento.

Hun idee is om insecten niet te verkopen als zompig vleesalternatief dat je eet om de wereld te redden, maar juist net zo duur en exclusief als sushi. Ze halen het niet bij Japanse rauwe vis, maar de exclusieve zespotigen van Ento smaakten prima. In tegenstelling tot de wormenburger die Jumbo sinds kort verkoopt: net zo fantasie- en smakeloos als een vegetarische hamburger.

Voor veel pleitbezorgers van insecten is de smaak echter niet doorslaggevend. In de woorden van Marcel Dicke, coauteur van Het insectenkookboek: ‘In grote delen van de wereld staan insecten al eeuwen op het menu. Let’s join the club en laten we ons steentje bijdragen aan een duurzame wereld waarin er voor iedereen voldoende te...