De laatste dagen van het jaar naderen gestaag.

Afgelopen dinsdagmiddag belde Cees van der Laan, hoofdredacteur van Trouw. Men wilde op de voorpagina van de zaterdag-voor-de-kerstkrant een gedicht. Of ik dat wilde schrijven. Een jaar te voren had Huub Oosterhuis dat gedaan en dat was een groot succes geweest, voegde hij er aan toe, om mij over de streep te trekken.

Dat laatste was niet nodig.

In mijn brein had de omschakeling zich al voltrokken. Concentratie is een vloed die zich niet houdt aan getijden. Mijn gedachten schoten alle kanten op. Naar het verleden natuurlijk. Naar hoe wij als gezin om vader, de dominee die de blijde boodschap mocht brengen, heen dartelden. Moeder zorgzaam dienend, wij kinderen vol ontzag en besef van het belang. Het gezang in de kerk en de korte momenten van rust thuis bij een kaarsje en een kransje.

Concentratie is een vloed die zich niet houdt aan getijden.

Maar ook naar later. Als entre-act clown in het kerstcircus van Eindhoven met zoon...