We zijn met z’n allen ongelooflijk perfectionistisch geworden. Zonde, want daardoor is er geen ruimte meer voor mislukkingen. Terwijl we die juist zouden moeten omarmen. ‘Succes vereist falen.’
‘Als ik het dan toch opschrijf, moet ik beginnen met het feit dat het zoveel september 2010 was en ik stond te masturberen op de achttiende etage van een toren, om precies te zijn op de afdeling fertiliteit van het Ruijin ziekenhuis in Shanghai.’ Zo begint de nooit-voltooide, semi-autobiografische roman Zaad! waar ik vier jaar geleden aan begon, toen ik mij bevond in de schemerzone tussen het China-correspondentschap en een zoektocht naar nieuw emplooi in Nederland.
Maar in plaats van mezelf onder te dompelen in het schrijven, verkoos ik te vaak de voldoening van de korte termijn: het schrijven van een artikel, het geven van een lezing of gewoon een biertje drinken met vrienden in het café. Inmiddels staat de teller van mijn mislukte manuscripten op drie. Vlak na mijn...
