‘Ik geloof dat we weten wat er aan de hand is,’ sprak de kno-arts gewichtig.Mooi zo, dacht Evelien.

‘Het goede nieuws is,’ ging hij verder, terwijl hij even nadrukkelijk met zijn wijsvinger in zijn enorme oorschelp draaide, ‘het goede nieuws is dat het niet psychosomatisch is.’

Evelien knikte. Ze knikte veel de laatste tijd. En ze schudde ook vaak haar hoofd. Als je niet kon praten, had je verder niet veel mogelijkheden. Het was om gek van te worden. Maar ze was dus niet gek, dat had de dokter net gezegd. Een hele opluchting, maar ze twijfelde er toch aan.

‘Het slechte nieuws is dat we moeten opereren,’ zei hij en hij keek haar glunderend aan, alsof het slechte nieuws toch eigenlijk goed nieuws was. ‘We hebben toch een soort poliep op de stembanden gevonden.’ Hij pakte de röntgenfoto’s erbij en wees met de dikke wijsvinger die daarnet nog in zijn oor had gezeten op een piepklein, grijs vlekje.

‘Waarom hebben ze dat in Zwolle niet gezien?’ krabbelde...