Reportage

‘Ik werd wakker in het ziekenhuis. Mijn broer had me weten te vinden en bewusteloos geslagen. Vanuit de gevangenis belde hij daarna mijn voogd op: als je niet vertelt waar ze zit, maak ik je af. Belt mijn voogd me om te zeggen: ik word door je broer bedreigd.’ Naima lacht. ‘Echt een sukkel.’ De drie andere meiden proesten het uit. ‘Nou, dan míjn broer. Die klikte me op klaarlichte dag aan handboeien vast en sleepte me over de grond naar huis,’ schettert Samira. ‘Er kwamen allemaal mensen om ons heen staan, de politie was er snel bij. Ik héb me daar toch een scène staan trappen! Het is hem niet gelukt me mee te krijgen.’

De vier meisjes zitten aan een plastic tafel in de zon, in de tuin van een van de vrouwenopvanghuizen van Fier Fryslân. Ze dragen zomerse topjes om hun ranke lijven, subtiele make-up op hun gezicht. Hun leeftijd varieert van zeventien tot negentien jaar, hun ouders komen uit landen in het Midden-Oosten of Noord-Afrika. De sfeer onder...