De spannendste band van Afrika heet Tinariwen. De Toeareg uit de Sahara ontwikkelden hun bezwerende stijl met de in elkaar schuivende gitaarpartijen in de jaren tachtig tijdens een militair kamp in Libië. ‘Ik zou niet weten waarom er niet nog een oorlog zou komen.’

Het is altijd een raar moment, maar nu zo mogelijk nog een stukje raarder. Gewoon, omdat je niet dagelijks een afspraak hebt met een stel Toeareg. En zeker niet als het gaat om de spannendste band van Afrika. Net voordat ik aanbel, mijn vinger is al een eind op weg in de lucht, gaat de deur van het appartement schijnbaar uit zichzelf open en sta ik oog in oog met Tinariwen. De groep blijkt net twee minuten terug van een optreden in Polen.

Charismatisch leider Ibrahim Ag Alhabib, vijfentwintig procent Bob Marley, twintig procent Keith Richards – twintig procent Phil Lynott, twintig procent Harry Dean Stanton en nog eens vijftien procent van iets wonderlijks dat niet te definiëren is – is blootsvoets op de grond...