Je kunt dit verhaal ook beluisteren.

‘Weet je’, zegt Marieke (niet haar echte naam) halverwege ons gesprek. ‘Het voelt best goed om dit allemaal een keer uit te spreken. Geloof me, jij weet nu meer van mij dan al mijn vrienden en familie.’

Met haar rechterhand draait ze zenuwachtig aan de smartwatch om haar linkerpols. We spreken elkaar via Zoom, achter haar zie ik een typische Nederlandse studentenkamer: niet groter dan zes of zeven vierkante meter, aan de muur foto’s van reisjes en avondjes uit. Een rode handdoek aan de deur van de witte kledingkast. Naast die handdoek een zwarte legging en sport-bh.

Ook wel gek toch, zeg ik, dat Marieke alles wat we net besproken hebben nooit aan haar ouders of vriendinnen vertelt. ‘Ja, eigenlijk wel,’ zegt ze na even nadenken. Waarom vertelt ze het dan niet? ‘Omdat het dan echt wordt. Dan wordt het een probleem. Dan moet ik er iets aan doen. En dat wil ik niet.’

Het klinkt nu misschien alsof Marieke een duister geheim...